Πέμπτη, Αυγούστου 31

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ολα ετοιμα, εισητηρια, διαβατηρια, βαλιτσες.
Ολα ετοιμα... ή σχεδον ολα.
Η καρδια αγωνια.
Θα παει παλι πισω εκει.
Εικοσι χρονια και βαλε.
Ηταν παιδι, ειναι παιδι
Παγιδευμενη σε σωμα παιδικο
Ματια εφηβικη
Δεν την βλεπει ομως κανεις
Ειναι μια αλλη εξω εκει
Και τωρα θα παει παλι πισω
Αραγε τι θα συμβει?
Τωρα θα ειναι ολοι μαζι
Εχει περασει μια ολοκληρη ζωη
δεν περιμενε να ερθει αυτη η στιγμη!
Ηξερε οτι θα συμβει
μια μερα σαν αυτην
Τι περιεργη ειναι η ζωη
Δεν θα κοιμηθει
Θα περιμενει
Ειναι η στιγμη
Αραγε ειναι ετοιμη Αυτη?

Υπαρχει.
Δεν υπαρχει
ΥΠΑΡΧΕΙ
Αποδειξε το

Ατερμονες συζητησεις. Στο μυαλο μου ερχεται ο αγαπημενος μου
Καζαντζακης. Ενας ανθρωπος που δεν χωρουσε μεσα σε καμια
θρησκεια, καμια ιδεολογια. Ενας εικονοκλαστης. Οποιο ειδωλο
και αν λατρεψε μετα το εσπασε, δεν αντεχε να μεινει γονατιστος
μπροστα του. Δεν αρνειται το θειο, ισα-ισα διακατεχεται
απ'αυτο. Αρνειται τη θρησκεια. Εχει προσωπικη σχεση με το θειο.
Μια σχεση μυστικη αμμεση χωρις την μεσολαβηση κανονων,
ιεραιων, λογου κλπ.
Η ουσια του θεου γι'αυτον ειναι ο αγωνας του ανθρωπου.

ΑΣΚΗΤΙΚΗ
Πιστευω σ΄ενα θεο, ακριτα, διγενη, στρατευομενο,
πασχοντα, μεγαλοδυναμο, οχι παντοδυναμο, πολεμιστη
στ'ακροτατα συνορα, στρατηγο αυτοκρατορα σε ολες
τις φωτεινες δυναμεις, τις ορατες και τις αορατες.

Πιστευω στ'αναριθμητα, εφημερα προσωπεια που πηρε
ο θεος στους αιωνες και ξεκρινω πισω απο την
απαυτη ροη του την ακαταλυτη ενοτητα.

Πιστευωστον αγρυπνο βαρυν αγωνα του, που δαμαζει
και καρπιζει την υλη-τη ζωοδοχα πηγη φυτων,
ζωων κι ανθρωπων.

Πιστευω στην καρδια του ανθρωπου,το χωματενιο αλωνι,
οπου μερα και νυχτα παλευει ο ακριτας με το θανατο.
"βοηθεια!" κραζεις, κυριε."βοηθεια!" κραζεις, κυριε,
κι ακουω.

Μεσα μου οι προγονοι κι απογονοικι οι ρατσες ολες,
κι ολη η γης,ακουμε με τρομο, με χαρα, την κραυγη σου.

Μακαριοι οσοι ακουν και χυνουνται να σε λυτρωσουν,
κυριε, και λεν:"εγω και συ μοναχα υπαρχουμε"

Μακαριοι οσοι σε λυτρωσαν, σμιγουν μαζι σου,
κυριε , και λεν :"εγω και συ ειμαστε ενα"

Και τρισμακαριοι οσοι κρατουν, και δε λυγουν,
απανω στους ωμους τους, το μεγα,
εξαισιο, αποτροπαιο μυστικο :

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !


ΑΣΚΗΤΙΚΗ
Salvatores dei

Σάββατο, Αυγούστου 26

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΔΑΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗ!

Σκηνη πρωτη

Καπου σε μια μεγαλουπολη πολλα χρονια πριν

Το σκηνικο θυμιζει ελληνικη ταινια του Δαλιανιδη
(ξερετε αυτες με τον Μιχαλοπουλο και την Αλιμπερτη
σε "βρεφικες" βεβαια ηλικιες!!!). Παρτακι φοιτητικο.
Το διαμερισμα που νοικιαζουμε δυο, εχει διαμορφωθει αναλογα
(δεν κουραστηκαμε και πολυ, αδειο ειναι απο επιπλα).
Ημιφως, μουσικουλα απο ενα φορητο που το εχουμε βαλει
στο τερμα για να ακουγεται, με αποτελεσμα
να μην καταλαβαινεις το τραγουδι απο τα μπασα,
απιστευτη ποσοτητα απο πατατακια και ποτα
που πηραμε απο μια αμφιβολου ποιοτητας καβα.
Α! παρτυ χωρις αλκοολ δεν γινεται
(ασχετα αν το πιο βαρυ που εχω πιει ειναι λικερ Tia Maria
"με παγο παρακαλω!" .Η πορτα ανοιγει συνεχως
και στους πεντε που μπαινουν οι τρεις ειναι αγνωστοι!
Ξαφνικα μεσα σε ενα νεοφερμενο μπουλουκι
ξεχωριζω τον Λαμδα(θα τον λεμε ετσι συνθηματικα μεταξυ μας!)
Ειναι ο "κολλητος" μου τον τελευταιο εναμιση χρονο.
Περναμε φανταστικα οι δυο μας.
Τριγυρναμε στην πολη ατελειωτες ωρες,
ξετρυπωνουμε νεα ταβερνακια αλλα κυριως συζηταμε.
Μαραθωνιες οι συζητησεις μας. Πως λεμε Τσικλητηρια,
καπως ετσι και μεις. Ξεκιναμε μια συζητηση Δευτερα
και την κραταμε "καβα" μεχρι την επομενη
και παει λεγωντας!!
Βεβαια μην φανταστειτε κοσμιες ανταλλαγες αποψεων,
ενιοτε πεφτουν πινελικια χοντρα.
Εκει που λεω ομως "αει σιχτιρ τον μ....."
να που κατι με γυριζει παλι πισω.
Μετα απο αποκλειστικες και ενδελεχεις συσκεψεις
με τον εαυτο μου κατεληξα στο τρομακτικο συμπερασμα
οτι μαλλον γ ο υ σ τ α ρ ω τον "κολλητο" μου.
Και τωρα τι κανουμε? Του το λεμε ,
με κινδυνο να τα τιναξω ολα στον αερα
ή το κανω χαπι και το καταπινω?

Νατος τωρα που με φωναζει χαρουμενος να παω κοντα του.
Το μυαλο μου τρεχει με ιλγγιωδη ταχυτητα.
Κατι πρεπει να κανω.
Και τοτε συμβαινει το μοιραιο.
Το ματι μου πεφτει πανω στον Γιαννη Περιπατητη.
Ειναι αραγμενος στο βαθος του σαλονιου
και δειχνει τρομερα cool. Αν ζητουσα την βοηθεια του?
Δεν το εχω ξανακανει. Ο Λαμδα μου κανει νοημα απο μακρια
"ελα τι κανεις?" Εγω κοιταζω μια τον Λαμδα
μια τον Γιαννη Περιπατητη.
Λαμδα - Γιαννης.
Γιαννης - Λαμδα.
Δεν γ...... σκεφτομαι και παω στον Γιαννη.
Παιρνω μια γερη δοση και παω στον Λαμδα.
Η επιθεση ειναι κατά μετωπο .
Στα επομενα λεπτα ,
κατω από την καθοδηγηση του Γιαννη Περιπατητη,
βλεπω το προσωπο του «κολλητου» μου
να αλλαζει χιλια χρωματα.
Η μαχη βρισκεται πλεον σε εξελιξη
αλλα δεν ξερω ακομα την εκβαση της.
..................................
..................................

Σκηνη δευτερη

Μεταφορα στο σημερα.

Τελικα οι εχθροπραξιες εληξαν μετα από πολλους,
λεπτους και δυσκολους διπλωματικους χειρισμους
και από τα δυο μετωπα,που κρατησαν τουλαχιστον εξι μηνες.
Τελικα ο Λαμδα μου παραδωθηκε ανευ ορων.
Ο θριαμβος μου ηταν ανεπαναληπτος.

Η μονη παραπλευρη απωλεια
ηταν ότι από τοτε δεν ξαναδαμε τον Γιαννη τον Περιπατητη.
Ξεκοψαμε εντελως.
Όπως λεει και ο Λαμδα «φυλαγε τα ρουχα σου να εχεις τα μισα»!!!!!
Σοφε μου Λαμδα!!

Τρίτη, Αυγούστου 22

ΚΑΛΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Γραφεις λεξεις που εχουν δικη τους δυναμη,
λες και ειναι μικροι καλλικαντζαροι
που ανεβαινουν απο τα βαθη της γης
και αρχιζουν να ροκανιζουν
το δεντρο της δικης σου ψυχης.
Τους εχεις διωξει χρονια τωρα
αλλα που και που ξετρυπωνουν
και σε κοιτουν πονηρα.
Ειναι ομως τωρα τοσο μικροι
που δεν τους φοβασαι πια.
Δεν τους μισεις.
Δεν τους συμπαθεις.
Αδιαφορεις.

Κυριακή, Αυγούστου 20

ΔΡΟΣΙΑ!

Ο αερας μ'αγκαλιαζει ζεστος, καυτος,
μου κοβει σχεδον την ανασα...
Κλεινω τα ματια και ρουφω τις γνωριμες μυρωδιες..
το νερο που ηδη εξατμιζεται στα πυρωμενα πλακακια,
το βρεγμενο ξυλο απο το παγκακι
που πριν λιγο κατεβρεχα με μανια
στην προσπαθεια μου να το ανακουφισω
απο την αφορητη ζεστη, τον βασιλικο
που τεντωσε τα σχεδον μαραμενα φυλλα του
και ρουφηξε απληστα και την τελευταια σταγονα..
Το νερο, που αφησα σπαταλα να τρεχει
για πολυ ωρα πανω στις πλακες ,
πανω στο ξυλο, στα φυλλα , στα ποδια μου,
στην ψυχη μου , στις σκεψεις μου......
Δροσιστηκαμε ολοι!!!

Σάββατο, Αυγούστου 19

ΠΟΛΕΙΣ

Αφησα πισω την πολη..τις στιγμες εκεινες τις γλυκοπικρες...
τα προσωπα που αγαπω και με πληγωνουν.....
Αφησα πισω την χαμενη εφηβεια...
εκεινον τον παλιο ερωτα...
την αμμο που γεμισε παρκαρισμενα αυτοκινητα..
Αφησα πισω χιλιαδες ομπρελες
και μουσικη να παιζει δυνατα τοσο δυνατα
που μου ξεσκισε τα σωθικα....
Ετοιμαζομαι για μια αλλη πολη
που ειχα ξεγραψει πια απ'την καρδια...
Εκει που αφησα για παντα την την αθωοτητα.....

Πέμπτη, Αυγούστου 3

ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

- Καλημερα, τι γινεται?
- Καλα εσεις?
- Καλα και 'μεις. Κανενα νεο?
- Μπα , ολα τα ιδια.
- Καλο αυτο.
- Εσεις κανενα νεο?
- Μπα και 'μεις τα ιδια. Ησυχια, ταξη κι ασφαλεια....
....................................................
..........................................
- Μαλιστα....Ολα καλα λοιπον..
- Ολα καλα..Μια απο τα ιδια...
- Και 'μεις τα ιδια...................................
...........................
......................................................
.......................................
- Καλα λοιπον..Τα ξαναλεμε.
- Ναι, τα ξαναλεμε
- Φιλακια
- Γεια.................................................
................................
.......................................................
......................................
.......................................................
......................................

(Χαρηκα που ακουσα τη φωνη σου. Ηθελα να την ακουσω ,
το ειχα αναγκη. Ειχα αναγκη να ακουσω
αυτον τον γνωριμο ηχο που με γεμιζει ζεστασια
που με κανει να νιωθω ασφαλης. Γιατι δεν ειπα "σ'αγαπω"?
Γιατι δεν ειπα "μου λειπεις"? Γιατι δεν ειπα "σ'εχω αναγκη"?
Γιατι δεν ειπα οτι νιωθω χαλια ?
Γιατι δεν ειπα "ελα να με παρεις αγκαλια, οπως τοτε"?
Γιατι ?)



(