tag:blogger.com,1999:blog-302821102024-03-13T02:57:32.848+02:00"λάθε βιώσας"Σκεψεις, σκεψεις....και παλι σκεψεις. Ισως καποιες αποπειρες επικοινωνιας ισως και παλι οχι..tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.comBlogger110125tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-38344475712955076722008-03-05T20:39:00.002+02:002008-03-05T20:48:38.618+02:00ΚΟΙΜΑΤΑΙ<br /><br />Λαγοκοιμαται....<br /><br />Ποτε ποτε ανασαλευει και η καυτη ανασα με γλυφει....<br /><br />Στεκω ακινητη.....<br />Σχεδον δεν ανασαινω...<br /><br />Να μην ξυπνησει...<br /><br />Να αργησει....<br />Να ξεχαστει...<br /><br />Να ξεχασω κι εγω.....<br /><br />Για λιγο...<br />για πιο πολυ...<br /><br />Λουφαζει η ψυχη...<br />Γλυφει τις πληγες...<br />Ανακουφισμενη!<br />Λιγο πιο δυνατη αυτη την φορα...<br /><br />Καθε φορα και μια μικρη νικη..<br />καθε πληγη και ενα βημα, <br />λιγο πιο σιγουρο<br />απο την τελευταια φορα....<br /><br />Λαγοκοιμαται!tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-11904071966985346812008-03-01T15:45:00.002+02:002008-03-01T16:03:23.901+02:00ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ.... ΜΑΝΟΥ !!!!!!<br /><br />"Οποιος δεν φοβαται το προσωπο του τερατος,<br />παει να πει οτι του μοιαζει.<br />Και η πιθανη προεκταση του αξιωματος ειναι,<br />να συνηθισουμε τη φρικη,<br />να μας τρομαζει η ομορφια.<br />Ο Φρανκεσταϊν εγινε ποστερ και στολιζει<br />το δωματιο ενος ομορφου αγοριου..............<br />............................................................................<br />...........................................................................<br />Απο την ωρα που ο Φρανκεσταϊν γινεται στολισμα<br />νεανικου δωματιου,<br />ο κοσμος προχωραει μαθηματικα στην εκμηδενιση του.<br />Γιατι δεν ειναι που σταματησε να φοβαται,<br />αλλα γιατι <strong><em>συνηθισε να φοβαται</em></strong>.<br /><br />Κι εγω με την σειρα μου δεν φοβαμαι τιποτα περισσοτερο,<br />απ'το μυαλο της κοτας.<br />Απ'το να υποχρεωθω να συνομιλησω με μια κοτα ή μ'ενα σκυλο,<br />ή τελος παντων, μ'ενα ζωο δυνατο που βρυχαται.<br />Τι να τους πω και <strong><em>πώς</em></strong> να τους το πω?<br />Και μηπως δεν ειναι εξευτελισμος,<br />αν επιχειρησω να μεταφρασω ή να καλυψω τις σκεψεις μου,<br />κατω απο φρασεις απλοϊκες και ηλιθια νοηματα,<br />για να καθησυχασω τυχον τη φιλυποψια μιας κοτας,<br />που ομως εχει ανωθεν τοποθετηθει για να μας ελεγχει<br />και να μας καθοδηγει?<br /><br />Η υποταγη ή ο εθισμος σε μια τετοια συνυπαρξη,<br />ή συνδιαλλαγη, δεν προκαλει τον κινδυνο της αφομοιωσης<br />ή της ληθης, του <strong><em>πώς</em></strong> πρεπει,<br />του <strong><em>πως</em></strong> οφειλουμε να σκεφτομαστε,<br />να πραττουμε και να μιλαμε ?<br /><br />Αναμφισβητητα αρχισαμε να το ανεχομαστε.<br /> Και η ανοχη, πολλαπλασιαζει τα ζωα στη δημοσια ζωη,<br />τα ισχυροποιει και τα βοηθα να συνθεσουν με ακριβεια<br />τη μορφη του τερατος, που προϊσταται,<br />ελεγχει και μας κυβερνα................................"<br /><br />Τα σχολια του Τριτου<br />Μανος Χατζιδακιςtolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-30122997116599162382008-02-20T23:12:00.010+02:002008-02-20T23:59:02.107+02:00<span style="color:#3333ff;">ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΙΡ !</span><br /><br />Κι ενω νομιζα οτι η "ζωουλα" μου ειχε αρχισει<br />να "βολευεται" και παλι σ'ενα σχετικο ..."νιρβανα",<br />κι ενω αρχισα δειλα δειλα να ανασαινω και παλι ηρεμα, αργα-<br />και τα βραδια ο υπνος ξεκινησε και παλι να με αγκαλιαζει,<br />και ΄γω αφεθηκα, να βουλιαζω στα πουπουλενια ονειρα<br />και να κοιταζω γυρω μου γεματη ελπιδα,<br />ΧΡΑΤΣ !!!!<br />ΚΟΠΗΚΑ!!!!<br />Ενα στρογγυλο προσωπακι με καρφωσε με τα πληγωμενα ματια του<br />μεσα απο τον δεκτη της τηλεορασης<br />και το παραπονο του ξεχυθηκε ασυγκρατητο, αμειλικτο,<br />γεματο πονο, θυμο, απορια.....<br />"ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ !!!!!"<br />"ΖΗΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ!!!"<br /><br />Γλυκο μου παιδι, αγορι μου τρυφερο, ψυχη της ψυχης ΟΛΩΝ ΜΑΣ,<br />ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ!!!<br />ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΜΕΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑ<br />ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΖΩΟΥΛΑ ΜΑΣ!!!<br /><br /><br /><a href="http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=90&news_id=28247"><span style="color:#3333ff;"><strong><em>http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=90&news_id=28247</em></strong></span></a>tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-4462193454367586442008-02-16T20:18:00.002+02:002008-02-16T20:23:37.058+02:00ΧΙΟΝΙ<br /><br />Λευκο, απαλο, βουβο.....<br />Σκεπαζει την ασχημια, <br />σκεπαζει την ψυχη...<br />Ανακουφιζει...<br />ζεσταινει....<br />προσφερει καταφυγιο...<br />Ληθη...<br />Αναπαυση...<br />...............<br />Καινουργιο ξεκινημα<br />απο την αρχη!tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-51414598985683756342008-02-13T19:17:00.003+02:002008-02-13T19:23:59.949+02:00Τι να πω ?<br /><br />Βουλιαξα κυριολεκτικα μεσα στους δαιμονες μου.<br />Παλεψα, εκλαψα, παραδοθηκα, επεσα, ξανασηκωθηκα......<br />Κι εσεις να με ρωτατε που ειμαι και ΄γω να μην μπορω να αρθρωσω λεξη....<br />Μου λειψατε.....<br />Ειμαι εδω !<br /><br />Στηλωνω την ψυχη και παλι !!!tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-24984290495152978042007-12-01T17:06:00.000+02:002007-12-01T17:15:08.525+02:00ΕΦΙΑΛΤΗΣ<br /><br />Χαθηκα...<br />Μεσα στα γεγονοτα ...<br /><br />Μεσα στις σκεψεις...<br /><br />Μεσα στα συναισθηματα...<br /><br />Μεσα σε τοσα και τοσα που ουτε ονομα δεν μπορω να τους βαλω...<br /><br />Μικρη εβλεπα εναν εφιαλτη, ξανα και ξανα ο ιδιος<br /><br />Το στομα μου γινοταν ξαφνικα μια μεγαλη σπηλια,<br /><br />τα δοντια μου γιγαντιοι βραχοι<br /><br />και ξαφνικα ολο μου το ειναι γινοταν αυτο το τεραστιο στομα.<br /><br />Δεν υπηρχε τιποτα αλλο εκτος απο αυτο.<br /><br />Και εγω χανομουν μεσα του.....<br /><br />Εχω παψει εδω και αρκετα χρονια να βλεπω αυτον τον εφιαλτη.<br /><br />Ποτε ποτε ομως γυρναει.....<br /><br />και χανομαι παλι....tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-55074221856277152772007-10-28T21:39:00.000+02:002007-10-28T21:49:26.387+02:00<span style="color:#00cccc;"><strong><em>ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΔΕΛΦΗ" ΨΥΧΗ ΜΟΥ !!</em></strong><br /></span><br /><br /><embed id="radioblog_player_-1" src="http://stat.radioblogclub.com/radio.blog/skins/mini/player.swf" width="180" height="23" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" bgcolor="#ECECEC" flashvars="id=-1&filepath=http://www.radioblogclub.com/listen?u=.8yck5WdvN3Ljl2czFGbj9SbvNmLlNWa2JXZz1CdhpmL3d3d/You%2520Decorated%2520My%2520Life%2520-%2520Kenny%2520Rogers.rbs&colors=body:#ECECEC;border:#BBBBBB;button:#999999;player_text:#999999;playlist_text:#999999;"></embed><br /><br /><br />All my life was a paper<br />What's plain, pure and white<br />Till you moved with your pen<br />Changing moods now and then<br />Till the balance was right<br />Then you added some music<br />Every note was in place<br />And anybody could see<br />All the changes in me<br />By the look on my face<br /><br />And you decorated my life<br />Created a world where dreams are apart<br />And you decorated my life<br />By painting your love all over my heart<br />You decorated my life<br />Like a rhyme with no reason<br />And an unfinished song<br />There was no harmony<br />Life meant nothing to me<br />Until you came along<br />Then you brought out the colors<br />What a gentle surprise<br />Now I'm able to see all the things life can be<br />Shining soft in your eyes<br /><br />And you decorated my life<br />Created a world where dreams are apart<br />And...and you decorated my life<br />By painting your love all over my heart<br />you decorated my lifetolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-69732832875624469502007-10-15T21:41:00.000+03:002007-10-15T21:44:56.798+03:00<strong><em><span style="font-size:130%;color:#009900;">ΑΚΟΥΤΕ?......ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑ!</span></em></strong><br /><br />Αυτο το ποιημα του Αλεξανδρου το δημοσιευσα προσφατα.<br />Δεν λεει να ξεκολλησει απο το μυαλο μου!<br />Μου φαινεται ΤΟΣΟ επικαιρο!<br /><br /><em><span style="color:#009900;">Κι ομως δεν αυτοκτονησα.</span></em><br /><em><span style="color:#009900;">Ειδατε ποτε κανεναν ελατο </span></em><br /><em><span style="color:#009900;">να κατεβαινει μοναχος τουστο πριονιστηριο?</span></em><br /><em><span style="color:#009900;">Η θεση μας ειναι μεσα δω σ'αυτο το δασος</span></em><br /><em><span style="color:#009900;">Με τα κλαδια κομμενα</span></em><br /><em><span style="color:#009900;"> μισοκαμενους τους κορμους</span></em><br /><em><span style="color:#009900;">Με τις ριζες σφηνωμενες μεσ' στις πετρες!</span></em><br /><br /><br />(Αρης Αλεξανδρου)tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-81769837943417117912007-10-15T21:34:00.000+03:002007-10-15T21:38:15.027+03:00<span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#009900;">Ηλεκτρονική Δράση των blogs για το Περιβάλλον στο Διαδίκτυο</span><br />(απο το blog της kalliophs - <a href="http://ilioporeia.blogspot.com/">http://ilioporeia.blogspot.com/</a>)<br /><br />Ένα θέμα. Μια μέρα. Χιλιάδες φωνές.<br /><strong><em>Στις 15 Οκτωβρίου</em></strong>, οι bloggers απ’ όλο το διαδίκτυο θα ενωθούν με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους αναγνώστες τους για ένα μοναδικό και σημαντικό θέμα – <strong><em><span style="color:#33cc00;">ΤΟ</span></em></strong> <strong><em><span style="color:#33cc00;">ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ</span></em></strong>. Κάθε ένας blogger θα αναρτήσει ένα κείμενο σχετικό με το περιβάλλον, προβάλλοντάς το με την προσωπική του ματιά. Ο στόχος μας είναι να προκαλέσουμε έναν γενικό διάλογο για ένα καλύτερο μέλλον.<br />Η Ημέρα Ηλεκτρονικής Δράσης επιδιώκει τη μαζική συμμετοχή. Αυτό σημαίνει ότι σε χρειαζόμαστε! Εδώ είναι 3 τρόποι που μπορείς να συμμετέχεις:<br />Ανάρτησε στο blog σου ένα θέμα σχετικό με το Περιβάλλον την Ημέρα της Ηλεκτρονικής Δράσης (15 Οκτωβρίου)<br />Δώρισε τα κέρδη της ημέρας σε μια περιβαλλοντική φιλανθρωπία.<br />Διάδωσε την Ημέρα Ηλεκτρονικής Δράσης στο διαδίκτυο.<br />Θα βρείτε πληροφορίες (στα αγγλικά) εδώ: <a href="http://blogactionday.org/">http://blogactionday.org/</a>tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-82626968228142541382007-10-14T14:52:00.000+03:002007-10-14T15:17:23.262+03:00ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ<br /><br /><br /><br />Ενα μικρο αυτοκινητο μπαινει με φορα στον μονοδρομο<br />πανω στον οποιο κινουμαι.<br />Σταματω και απο το ανοιχτο παραθυρο μου, επισημαινω στον οδηγο<br />οτι βρισκεται σε μονοδρομο.<br />"Το ξερω " ερχεται κοφτα και ενοχλημενα η απαντηση.<br />"Αυτο σας κανει διπλα παραβατη", απαντω.<br />Μαρσαρει ανυπομονα, με εντονη την δυσφορια ζωγραφισμενη<br />στο προσωπο. Περιμενει να προχωρησω για να συνεχισει...<br />στον μονοδρομο!<br />Μπαινω στον πειρασμο να σβησω την μηχανη και να ριζωσω εκει!<br />Να μην προχωρησω ουτε μισο μετρο, μεχρι να υποχρεωθει να κανει<br />οπισθεν και να βγει απο τον μονοδρομο.<br />Η περασμενη ωρα και η σκεψη του παιδιου μου να με περιμενει<br />εξω απο καποιο αθλητικο κεντρο να το μαζεψω, με κανουν να καταπιω<br />την οργη μου και να προχωρησω.<br />Βλεπω απο τον καθρεπτη μου τον παραβατη να γκαζωνει(!) και<br />να συνεχιζει την τρελη του πορεια σε ολο το μηκος του μονοδρομου!<br />Σκεφτομαι οτι πολλων ανθρωπων η ζωη ειναι ενας μονοδρομος.<br />Χωρις συνοδοιπορους με τους οποιους θα μοιραστουν και θα απολαυσουν τη διαδρομη.<br />Ενας στενος μονοδρομος, που δευτερος δεν χωρα (για τριτο ουτε λογος)<br />και που εσφαλμενα εχουν την ψευδαισθηση οτι ειναι οι αποκλειστικοι<br />ιδιοκτητες. Πραγμα που τους δινει την λανθασμενη εντυπωση οτι μπορουν να κανουν ο,τι θελουν, οπως το θελουν, οποτε και οπου το θελουν!!!!<br /><br /><br />Πλανωνται πλανην οικτραν!<br /><br /><br />Ποσο μονοι πρεπει να ειναι μεσα στην πλανην τους!tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-27223357729763720142007-10-09T18:42:00.000+03:002007-10-09T18:50:50.311+03:00ΑΧ! ΒΡΕ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ....<br /><br /><br />"...................................................<br />'Ετσι κι εγώ κάποτε έπεσα<br />Ψηλά από την πλάνη της αλήθειας μου<br />Από τους πόθους της μέρας μου<br />Κουρασμένος από τη μέρα, άρρωστος από το φως<br />- Βούλιαξα μέσα στο βράδυ και τους ίσκιους<br />Καμένος και διψασμένος από μια αλήθεια:<br />Θυμάσαι, θυμάσαι, θερμή καρδιά<br />Πόσο διψούσες τότε?<br />Τότε ας εξοριστώ<br />Από <em>κάθε</em> αλήθεια<br />Μόνο τρελός!<br />Μόνο ποιητής! "<br /><br />Το τραγουδι της μελαγχολιαςtolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-66736011399588766542007-09-27T22:11:00.000+03:002007-09-27T22:23:35.721+03:00<strong><em><span style="font-size:130%;color:#ff9900;">SIGMUND FREUD</span></em></strong> ........<br /><br /><span style="font-family:courier new;font-size:180%;color:#6600cc;"><em><strong>ΠΟΣΟ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ</strong></em></span><br /><br /><span style="font-family:courier new;font-size:180%;color:#6600cc;"><em><strong>ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ </strong></em></span><br /><span style="font-family:courier new;font-size:180%;color:#6600cc;"><em><strong></strong></em></span><br /><span style="font-family:courier new;font-size:180%;color:#6600cc;"><em><strong>ΟΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΝ !</strong></em></span><br /><span style="font-family:courier new;font-size:180%;color:#6600cc;"><em><strong></strong></em></span><br /><br /><em><span style="font-size:130%;"></span></em>tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-41888287905356291532007-09-14T21:46:00.000+03:002007-09-14T21:52:00.945+03:00<span style="color:#ff0000;">ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΑΝΑΨΤΕ ΕΝΑ ΚΕΡΙ<br /></span><br />Mη σπάσετε την αλυσίδα... μέχρι το τέλος του χρόνου πρέπει να ανάψουμε περισσότερα από 4,000,000 κεριά στείλτε το e-mail σε όσους περισσότερους μπορείτε. Ανοίξτε την παρακάτω διεύθυνση και ακολουθήστε τις οδηγίες μέχρι το τέλος. <a href="http://www.lightamillioncandles.com/" target="_blank" rel="nofollow"><span style="color:#cc33cc;">Ανάψτε ένα κερί κατά της παιδικής πορνογραφίας </span></a><span style="color:#cc33cc;">.</span> Είναι σημαντικό.tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-31197896973728391552007-09-13T12:49:00.000+03:002007-09-13T12:57:06.127+03:00ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ<br />(κατι που ειχα γραψει παλιοτερα)<br /><br />Οι πολιτικοι δινουν συνεντεύξεις συχνα<br />Προβαρουν τα λογια τους στο σπιτι φωναχτα<br /><br />Στηνονται μπροστα στον καθρεφτη και μιλουν<br />Πρεπει οπωσδηποτε να φανουν καλοι<br />Πρεπει να πεισουν οτι ειναι οι δυνατοι<br /><br />Θελουν να νομιζω οτι ζω καλα<br />οτι ειμαι ευτυχισμενη οτι ειμαι μια χαρα<br /><br />Πρεπει να με πεισουν οτι μονο αυτοι<br />θα με προστατεψουν απο την βροχη<br /><br />Κανουν λοιπον προβες καθημερινα<br />Πρεπει να πιστεψω οτι καποιος μ'αγαπα<br /><br />Θελουν να με πεισουν να τους αφεθω<br />Αλλωστε ειναι ο μονος τροπος λενε για να σωθω<br /><br />Πρεπει να σταματησω να σκεφτομαι εγω<br />Ειναι εδω αυτοι, για να ξεκουραστω<br /><br />Θα μου δωσουν δανειο λενε υψηλο<br />Σπιτι, αυτοκινητο για να μη μιλω<br /><br />Το μυαλο ναρκωνεται απο το μπλα μπλα<br />Αλλωστε κουραστηκε να αντιμιλα<br /><br />Μπαινω στ' αυτοκινητο και χαμογελω<br />Ριχνω μια ματια στον πολιτικο<br /><br />"Ολα ειναι ενταξει" λεει με χαρα,<br />"Εισαι μεσ' στο συστημα εισαι ΜΙΑ ΧΑΡΑ"<br />"Φευγω ομως τωρα, ειμαι βιαστικος<br />εχω παλι προβα, πρεπει να δειχνω σωστος"<br /><br />Μενω παλι μονη μεσ' τ'αυτοκινητο.<br />Οδηγω στο δρομο ειμαι μια χαρα.<br />Αρχισε να βρεχει, οχι δυνατα<br /><br />Ειναι απο το δακρυ που αργοκυλα.......tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-36839283107377785962007-09-01T14:46:00.000+03:002007-09-04T17:47:46.347+03:00ΑΚΟΥΤΕ?......ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑ!<br /><br />Κι ομως δεν αυτοκτονησα.<br />Ειδατε ποτε κανεναν ελατο να κατεβαινει μοναχος του<br />στο πριονιστηριο?<br />Η θεση μας ειναι μεσα δω σ'αυτο το δασος<br />Με τα κλαδια κομμενα μισοκαμενους τους κορμους<br />Με τις ριζες σφηνωμενες μεσ' στις πετρες!<br /><br /><br />(Αρης Αλεξανδρου)tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-69604285726306395052007-08-27T18:47:00.000+03:002007-08-27T18:55:10.487+03:00ΑΡΓΗΣΑ....<br /><br />Αργησα πολυ να γυρισω...<br />Σχεδον ξεχασα πως ειναι το εδω...<br />Με το που πατησα το ποδι μου ομως παλι στην πατριδα,<br />ενα δυνατο χαστουκι επανεφερε την μνημη μου....<br />.....................................................................................................<br />Αχ! πατριδα μου γλυκια...<br />ουτε παροδικη αμνησια δεν μου επιτρεπεις να παθω!<br />Και ειχα τοσα να διηγηθω στους φιλους......<br />Τωρα σιωπω ευλαβικα<br />και θρηνω μαζι με ολους.....tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-71732852755422136302007-07-16T08:59:00.000+03:002007-07-16T09:04:33.054+03:00ΦΕΥΓΩ !!!!!<br /><br />Για ενα ταξιδι που ονειρευομουν χρονια.<br />Για εναν πολιτισμο τοσο διαφορετικο.<br />Για ενα μερος του πλανητη τοσο μακρινο.<br />Ολες οι αισθησεις μου προσμενουν.<br />Ανυπομονουν να εξερευνησουν το καινουργιο.<br />Ευλογημενη διαφορετικοτητα.<br />Μας κανεις τοσο πλουσιους.<br />Μας κανεις πιο σοφους!<br /><br />Καλο καλοκαιρι φιλοι καλοι.tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-49227060858011193782007-07-09T15:49:00.000+03:002007-07-09T16:36:37.226+03:00DAS LEBEN DER ANDEREN<br /><a href="http://www.imdb.com/title/tt0405094/"><span style="color:#3366ff;"><strong>Οι ζωές των άλλων.</strong></span></a><br /><br /><br /><p></p><p>Οταν η μοναξια σου που σε αλλοτριωνει καθημερινα,</p><p>ακουμπα με λαχταρα πανω στην ζωη των αλλων,</p><p>για να ρουφηξει χυμους ζωης, που ποτε δεν γνωρισε.</p><p>Να ακουσει ηχους που πριν δεν ηξερε οτι υπαρχουν.</p><p>Να ξεκλειδωσει διστακτικα την ψυχη που δεν εμαθε να αγαπα.</p><p>Να συγκλονιστει απο το αγγιγμα των ανθρωπων.</p><p>Να αφεθει σιγα σιγα στην εκσταση που δημιουργει η ζωη.</p><p>Να αγαπησει πιο πολυ και πιο δυνατα απο τον καθενα.</p><p>Να ταξιδεψει με την σονατα των καλων ανθρωπων.</p><p>Σ'ενα κοσμο που ειχαν πει οτι δεν υπαρχει.</p><p>Κι ομως ηταν παντα εκει</p><p>και περιμενε να ανακαλυφθει</p><p>Απο εσενα,</p><p>απο εμενα,</p><p>απο τον καθενα....</p><p></p><p><br /></p><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#3366ff;"><strong>Μια ταινια που επαιξε με ευαισθητες νοτες της ψυχης μου.</strong></span><br /><strong><span style="color:#3366ff;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#3366ff;"></span></strong>tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-19408405261147906012007-07-02T21:42:00.000+03:002007-07-04T18:10:29.935+03:00Η ΤΑΒΕΡΝΑ<br /><br />Η βαρκα πλησιασε στο λιμανι.<br />Γλυστρουσε αναλαφρα πανω στο σκοτεινο νερο.<br />Διεκρινα την αξιολατρευτη μουσουδα ενος<br />μεγαλοσωμου σκυλου στην πλωρη.<br />Ακριβως πισω του, το αφεντικο του με επιδεξιες<br />μανουβρες οδηγουσε την βαρκα στο προκαθορισμενο σημειο.<br />Μολις ακουμπησε στην προκυμαια, ο σκυλος πεταχτηκε στην στερια<br />και χαρουμενος ετρεξε να κυνηγησει μια γατα.<br />Ο ψαρρας πηδηξε κι αυτος εξω, εδεσε την βαρκα<br />και προχωρησε στην προκυμαια.<br />Καθως σταθηκε κατω απο ενα φαναρι, προσεξα<br />οτι ηταν μεγαλος σε ηλικια, αλλα το σχεδον<br />εφηβικο κορμι του σε ξεγελουσε.<br />Ηταν αξυριστος και το αρμυριασμενο του<br />προσωπο σκαμμενο απο τον ηλιο και την θαλασσα.<br />Μια παρεα που μολις ειχε βγει απο ενα μεγαλο καϊκι<br />που ηταν πιο κει αραγμενο, σταματησε και τον χαιρετησε.<br />Φαινοταν οτι γνωριζονταν απο παλια.<br />Ειχαν αυτη την οικειοτητα, που ερχεται με τα χρονια.<br />Αφου ανταλλαξαν καποιες κουβεντες χαμηλοφωνα,<br />ακουσα καποιον απο την παρεα που υψωσε την φωνη ,να λεει<br />στον ψαρρα.."Ελα Γιαννη, δεν σηκωνω κουβεντα. Θα ερθεις<br />να πιεις μια μπυρα μαζι μας"<br />Ο ψαρρας προφανως ειχε αντιρρησεις, αλλα στο τελος ακολουθησε<br />σχεδον απροθυμα, προς την κοντινη ταβερνα.<br />Η παρεα καθισε και μονο ο ψαρρας στεκοταν ορθιος<br />στο εμπα της ταβερνας. Ηταν φανερο οτι ενιωθε εξω απο τα νερα του.<br />Η παρεα συνεχισε να τον προσκαλει να κατσει.<br />Εκεινη την στιγμη ηρθαν οι μπυρες.<br />Τοτε μονο πλησιασε στο τραπεζι, πηρε το ποτηρι του,<br />τσουγκρισε με ολους, με πολυ φιλικη διαθεση<br />και αφου ανταλλαξαν στο ποδι μερικες κουβεντες ακομη,<br />εκανε μεταβολη και ξαναγυρισε στην βαρκα του.<br />Αφησε το ποτηρι σ'ενα πεζουλι , στην προκυμαια,<br />μπηκε στην βαρκα, και εβαλε καθαρο νερο και τροφη<br />για τον σκυλο.<br />Μολις σφυριξε, ο μεγαλοσωμος φιλος του εμφανιστηκε<br />και αρχισε να τρωει λαιμαργα.<br />Τοτε μονο, φανηκε ο ψαρρας να ησυχαζει.<br />Καθισε στο πεζουλι,με γυρισμενη την πλατη στην στερια,<br />ξυπολητος, γυμνος απο την μεση και πανω,<br />πηρε την μπυρα και πριν την γευτει,<br />κοιταξε με λατρεια τον σκυλο του<br />"Ελα, τρωγε κι εσυ, να το φας ολο"<br />του ειπε με τρυφεροτητα.<br />Αναψε ενα τσιγαρο και βυθισε το βλεμμα του στην θαλασσα.<br />Μπροστα του ειχε, ο,τι αγαπουσε πανω στην γη.<br />Αυτος ηταν ο κοσμος του....tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-33314228779782933862007-06-25T21:27:00.000+03:002007-06-25T21:45:22.848+03:00Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ<br /><br /><br />Κοιτας επιμονα το σκοταδι. Εχεις στηλωσει τα ματια<br />εδω και τοσες ωρες και το κοιτας.<br />Τεντωνεις τ'αυτια της ψυχης και αφουγκραζεσαι.<br />Με τις ευαισθητες χορδες σου,<br />συλλαμβανεις αδιορατους ηχους,<br />ανυπαρκτους για τους αλλους.<br />Διακρινεις ανεπαισθητες κινησεις,<br />αθεατες για τον υπολοιπο κοσμο,<br />τοσο ξεκαθαρες για σενα.<br />Μονο σ'εσενα φτανει ο λυγμος,<br />που ειναι τοσο καλα κρυμμενος<br />μεσα στην νυχτα που διαλεξε να ζησει.<br />Τεντωνεις τα χερια και χαιδευεις<br />το αυλο περιγραμμα που λατρευεις.<br />Αφηνεσαι να χαθεις μεσα στην αγκαλια της.<br />Αυτη ειναι παντα εκει.<br />Κι ας μην την βλεπουν οι αλλοι.<br />Εσυ ξερεις....tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-78348052019568819642007-06-20T18:53:00.000+03:002007-06-20T19:05:51.939+03:00ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ<br /><br />Εχετε παρατηρησει τι συμβαινει, λιγο πριν αδειασουν οι μπαταριες<br />στο τηλεκοντρολ?<br /><br />Καποιες φορες πατατε το κουμπι και αυτο ανταποκρινεται,<br />καποιες αλλες παλι, μοιαζει να ειναι νεκρο.<br /><br />Καπως ετσι ειμαι κι εγω αυτες τις μερες. <br /><br />Μια καταφερνω να λειτουργω και μια βρισκομαι<br />σε πληρη αδρανεια.<br /><br />Οσο κι αν δινει εντολη ο εγκεφαλος για καποια δραστηριοτητα,<br />το σωμα αρνειται να εκτελεσει την εντολη.<br /><br /><br />Λετε να φταιει η ζεστη, ή πρεπει να αλλαξω μπαταριες?<br /><br />..............................................................<br />..............................................................<br />Μηπως ξερει κανεις σας, τι ειδους μπαταριες χρησιμοποιουμε <br />και που μπορω να τις βρω?<br />..............................................................<br />..............................................................<br />..............................................................<br />..............................................................<br /><br />Αχ! να ηταν τοσο απλα τα πραγματα!!!tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-11027153954703540262007-06-17T19:36:00.000+03:002007-06-17T20:15:00.294+03:00ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ!!<br /><br />Βρεθηκα μεσα σ'ενα νοσοκομειο για λιγες μερες.<br />Ετσι, ξαφνικα, απρογραμματιστα.<br />Ενα πολυ δικο μου ατομο, επρεπε να κανει καποιες<br />επειγουσες εξετασεις.<br />Ημουν εκει, μαζι του, συνεχως.<br />Ανασαινα την αγωνια του, τον φοβο του,<br />την ελπιδα του.<br />Βρεθηκαμε σ'ενα κτιριο γεματο πεσμενους σοβαδες,<br />σκουριες στα υδραυλικα, αθλιες τουαλετες.<br />Και εκει μεσα σ'αυτην την τριτοκοσμικη εγκαταλειψη<br />ειχε γινει ενα μικρο θαυμα.<br />Νοσηλευτες και νοσηλευτριες με περισσια ευσυνειδησια<br />προσπαθουσαν να διατηρησουν το χαμογελο, μεσα σ'ενα περιβαλλον<br />που δεν γινοταν καταθλιπτικο απο τους ασθενεις και την αγωνια τους,<br />αλλα απο το ιδιο, καθεαυτο το ετοιμορροπο κτιριο.<br />Σκεφτηκα ολες τις μοντερνες θεωριες, για το ποσο επηρεαζει<br />το εργασιακο περιβαλλον την αποδοση των εργαζομενων και<br />χαμογελασα κοιταζοντας γυρω μου.<br />Εδω μεσα αργοπεθαινεις!!!<br /><br />Το θαυμα ομως ειχε και συνεχεια.<br />Εφτασε η μερα που θα παιρναμε εξιτηριο.<br />Ευτυχως ολα πηγαν καλα.<br />Και την στιγμη που ο γιατρος μας δινει τις τελικες οδηγιες,<br />χωρις να ξερω εγω τιποτα, απλωνει αδεξια το χερι του<br />ο γλυκος μου και κανει να δωσει ενα τοσο δα μικρο φακελλακι.<br />Τσαλακωμενο μεσα στην φουχτα του, το εκρυβε απο εμενα, γιατι<br />χρονια τωρα ξερει τις αποψεις μου για το θεμα αυτο.<br />Δεν προφτασε να αγριεψει η ματια μου και να πεσει πανω στην <br />κουρασμενη, απο τα χρονια ,πλατη του και ακουω τον γιατρο να λεει...<br />"Σας παρακαλω, την δουλεια μου κανω και πληρωνομαι γι'αυτο.."<br />Η συγχυση μου ηταν απεριγραπτη. Να θυμωσω για την απροβλεπτη κινηση,<br />να συγχαρω τον ανθρωπο-επιστημονα που τοσες μερες ειχε σκυψει<br />με αγαπη επανω μας,<br />να φωναξω με δυναμη προς καθε υπευθυνο αυτου του τοπου,<br />"Βοηθηστε αυτους τους ανθρωπους, που δουλευουν <br />μεσα σε αυτο το απανθρωπο συστημα Υγειας, γιατι κατω απο τετοιες<br />αθλιες συνθηκες, δεν ξερω ποσο ακομα θα αντεξουν να ειναι ανθρωποι!!!"<br /><br />Σας ευχαριστουμε!tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-26941407371906251582007-06-05T17:28:00.000+03:002007-06-05T23:02:40.222+03:00ΘΑ ΖΗΣΕΙ !!!!!!<br /><br />Συμπηρωνω κατι φορμες για μια συναντηση.<br />Δουλεια ρουτινας.<br />Η TV αφημενη εδω και ωρες ανοιχτη για παρεα,<br />δειχνει την εκπομπη της Αννας Δρουζα.<br />Αφηρημενα ακουω τις συζητησεις που προκυπτουν<br />επειτα απο τηλεφωνηματα τηλεθεατων, που αναζητουν <br />συμβουλες για θεματα που τους απασχολουν σχετικα με τα παιδια τους.<br />Καποια κυρια που δινει συμβουλες, υποθετω οτι ειναι<br />ψυχολογος, γιατι "μιλαει" την γλωσσα της λογικης.<br />Καποια στιγμη, την προσοχη μου τραβαει μια αδυναμη<br />φωνη, που κλαιγοντας ανακοινωνει, οτι πριν λιγο<br />καιρο ανακαλυψε οτι ο γιος της ειναι ομοφυλοφιλος.<br />Η ψυχολογος της απαντα οτι ειναι υπερβολικα ταραγμενη,<br />σε σχεση με το γεγονος, γιατι η ομοφυλοφυλια δεν ειναι<br />καποια ανιατη ασθενεια.<br />Η μητερα παραδεχεται οτι τον τελευταιο καιρο εχει παει σε <br />πολλους ειδικους, που της "κοπανανε" το ιδιο πραγμα.<br />"Δεν συμβαινει στο δικο σας παιδι, γι'αυτο μου τα λετε αυτα"<br />αγριευει, απο το τηλεφωνο.....<br />Ενα τηλεφωνημα με αναγκαζει να κλεισω την τηλεοραση,<br />κι ετσι δεν ξερω πως εξελιχθηκε η κουβεντα.<br />Ομως το περιστατικο αυτο, καθως και αλλα παρομοια<br />που συναντω καθημερινα, με κανουν να προβληματιστω <br />για αλλη μια φορα.<br />Τι ελπιδες εχει να γινει αποδεκτη η διαφορετικοτητα του καθενος,<br />οταν ακομα κουβαλαμε σαν ανθρωποι τετοια ταμπου.<br />Οι σεξουαλικες προτιμησεις του καθενος ειναι ενα<br />αυστηρα προσωπικο θεμα και σε καμια περιπτωση δεν <br />μπορει να γινει κριτηριο αξιολογησης και διαχωρισμου.<br />Και επειδη πολλες φορες , οταν καποιος διατυπωνει<br />παρομοιες αποψεις με τις δικες μου, υπαρχουν πολλοι<br />καχυποπτοι που μιλανε για κρυφοομοφυλοφυλους,<br />ΟΜΟΛΟΓΩ οτι,<br />δεν ειχα ποτε διαθεση για ομοφυλοφυλικες σχεσεις,<br />και ειμαι μητερα δυο μικρων αγοριων,<br />στα οποια πασχιζω να εμπνευσω<br />σεβασμο και αποδοχη για το διαφορετικο.<br />Αυτα...tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-10243298172678154442007-06-03T15:56:00.000+03:002007-06-03T16:16:01.993+03:00ΔΕΝ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΩ<br /><br /><object width="425" height="350"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6aYu0YapSm0"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/6aYu0YapSm0" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object><br /><br /><br /><div>Σ'ειδα μοναχα μια στιγμη, μα δεν σε λησμονω,</div><br /><div>εχει η καρδια μου την γλυκειαν εικονα σου κρατησει,</div><br /><div>ησουν πεφταστερι, μια βραδυα που πεφτει απο τον ουρανο,</div><br /><div>και που σκορπιζει γυρω του, μια λαμψη πριν να σβησει.</div><br /><div>Σ'ειδα μοναχα μια στιγμη. Σε πηγαιναν για κει...</div><br /><div>Κ'εσυ, φυσουσες στις ψυχες την πιστη, ολο το δρομο,</div><br /><div>κ'ειχες μια σπιθα στη ματια, απ'τη φωτια που καιει τον κοσμο.</div><br /><div>Σ'ειδα μοναχα μια στιγμη, σε μια στροφη μιας δινης,</div><br /><div>και σ'αρπαξα και σ'εκλεισα μεσ' στης ψυχης μου τ'αδυτα,</div><br /><div>το δρομο να μας δειχνεις.<br /><br /></div><br /><div>Φωτης Αγγουλες</div><br /><br /><p></p>tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-30282110.post-30402961155016487922007-06-01T08:30:00.000+03:002007-06-01T08:40:18.295+03:00<span style="color:#6633ff;"><strong><span style="font-size:180%;color:#006600;">ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ</span></strong><br /><br /><a href="http://fakellaki.blogspot.com"><img alt="Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι" src="http://ads3.adman.gr/blog_amalia.gif" border="0" /></a><br /><br /><br /></span><br /><div><em><strong><span style="color:#009900;">«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»</span></strong><br />(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)<br /></em><br /><em><strong><span style="color:#009900;">«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...»</span></strong><br />(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)<br /></em><br /><br /><br />Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.<br /><br />Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.<br /><br /><strong><span style="color:#009900;">Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.</span><br /></strong>Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση<strong> <span style="color:#00cccc;">http://fakellaki.blogspot.com</span></strong>, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.<br /><br /><strong>«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»</strong><br /><em>(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)</em> </div><br /><br /><div><br />Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται <span style="color:#ff0000;">πειθαρχικό</span> <span style="color:#ff0000;">παράπτωμα</span> για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:<br /><span style="color:#ff0000;"><strong></strong></span></div><div><span style="color:#ff0000;"><em><span style="font-size:130%;"><strong></strong></span></em></span></div><div><span style="color:#ff0000;"><em><span style="font-size:130%;"><strong>«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»</strong> </span></em></span></div><br /><br /><div><br />Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:<br /><strong><span style="color:#009900;"></span></strong></div><div><strong><span style="color:#009900;">• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ<br /><br /></div></span></strong><div><strong><span style="color:#009900;">• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ<br /><br /></span></strong></div><div><strong><span style="color:#009900;">• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ<br /><br /></span></strong></div><div><strong><span style="color:#009900;">• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.<br /><br /></span></strong></div><div><strong><span style="color:#009900;">• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ<br /></span><br /><br />ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.<br /><br /></strong></div><div><strong><span style="color:#ff0000;">• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ<br /><br /></span></strong></div><div><strong><span style="color:#ff0000;">• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ<br /><br /></span></strong></div><div><strong><span style="color:#ff0000;">• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ</span><br /><br /></strong><strong><span style="color:#009900;"><em><span style="font-size:180%;">ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. </span></em><br /><br /></span><em><span style="color:#ff0000;">Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε.</span> Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. <span style="color:#00cccc;">Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων</span></em>.<br /></strong><em></em></div><div><em>(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, <span style="color:#00cccc;">e-mail: infο@elpida.org</span>, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").</em></div><br /><div><strong></strong></div><div></div><br /><br /><div><strong><span style="font-size:130%;color:#009900;">ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ</span></strong></div>tolitsahttp://www.blogger.com/profile/17454862945652430977noreply@blogger.com1