ΘΑ ΖΗΣΕΙ !!!!!!

Συμπηρωνω κατι φορμες για μια συναντηση.
Δουλεια ρουτινας.
Η TV αφημενη εδω και ωρες ανοιχτη για παρεα,
δειχνει την εκπομπη της Αννας Δρουζα.
Αφηρημενα ακουω τις συζητησεις που προκυπτουν
επειτα απο τηλεφωνηματα τηλεθεατων, που αναζητουν
συμβουλες για θεματα που τους απασχολουν σχετικα με τα παιδια τους.
Καποια κυρια που δινει συμβουλες, υποθετω οτι ειναι
ψυχολογος, γιατι "μιλαει" την γλωσσα της λογικης.
Καποια στιγμη, την προσοχη μου τραβαει μια αδυναμη
φωνη, που κλαιγοντας ανακοινωνει, οτι πριν λιγο
καιρο ανακαλυψε οτι ο γιος της ειναι ομοφυλοφιλος.
Η ψυχολογος της απαντα οτι ειναι υπερβολικα ταραγμενη,
σε σχεση με το γεγονος, γιατι η ομοφυλοφυλια δεν ειναι
καποια ανιατη ασθενεια.
Η μητερα παραδεχεται οτι τον τελευταιο καιρο εχει παει σε
πολλους ειδικους, που της "κοπανανε" το ιδιο πραγμα.
"Δεν συμβαινει στο δικο σας παιδι, γι'αυτο μου τα λετε αυτα"
αγριευει, απο το τηλεφωνο.....
Ενα τηλεφωνημα με αναγκαζει να κλεισω την τηλεοραση,
κι ετσι δεν ξερω πως εξελιχθηκε η κουβεντα.
Ομως το περιστατικο αυτο, καθως και αλλα παρομοια
που συναντω καθημερινα, με κανουν να προβληματιστω
για αλλη μια φορα.
Τι ελπιδες εχει να γινει αποδεκτη η διαφορετικοτητα του καθενος,
οταν ακομα κουβαλαμε σαν ανθρωποι τετοια ταμπου.
Οι σεξουαλικες προτιμησεις του καθενος ειναι ενα
αυστηρα προσωπικο θεμα και σε καμια περιπτωση δεν
μπορει να γινει κριτηριο αξιολογησης και διαχωρισμου.
Και επειδη πολλες φορες , οταν καποιος διατυπωνει
παρομοιες αποψεις με τις δικες μου, υπαρχουν πολλοι
καχυποπτοι που μιλανε για κρυφοομοφυλοφυλους,
ΟΜΟΛΟΓΩ οτι,
δεν ειχα ποτε διαθεση για ομοφυλοφυλικες σχεσεις,
και ειμαι μητερα δυο μικρων αγοριων,
στα οποια πασχιζω να εμπνευσω
σεβασμο και αποδοχη για το διαφορετικο.
Αυτα...