Τετάρτη, Μαρτίου 5

ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Λαγοκοιμαται....

Ποτε ποτε ανασαλευει και η καυτη ανασα με γλυφει....

Στεκω ακινητη.....
Σχεδον δεν ανασαινω...

Να μην ξυπνησει...

Να αργησει....
Να ξεχαστει...

Να ξεχασω κι εγω.....

Για λιγο...
για πιο πολυ...

Λουφαζει η ψυχη...
Γλυφει τις πληγες...
Ανακουφισμενη!
Λιγο πιο δυνατη αυτη την φορα...

Καθε φορα και μια μικρη νικη..
καθε πληγη και ενα βημα,
λιγο πιο σιγουρο
απο την τελευταια φορα....

Λαγοκοιμαται!

Σάββατο, Μαρτίου 1

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ.... ΜΑΝΟΥ !!!!!!

"Οποιος δεν φοβαται το προσωπο του τερατος,
παει να πει οτι του μοιαζει.
Και η πιθανη προεκταση του αξιωματος ειναι,
να συνηθισουμε τη φρικη,
να μας τρομαζει η ομορφια.
Ο Φρανκεσταϊν εγινε ποστερ και στολιζει
το δωματιο ενος ομορφου αγοριου..............
............................................................................
...........................................................................
Απο την ωρα που ο Φρανκεσταϊν γινεται στολισμα
νεανικου δωματιου,
ο κοσμος προχωραει μαθηματικα στην εκμηδενιση του.
Γιατι δεν ειναι που σταματησε να φοβαται,
αλλα γιατι συνηθισε να φοβαται.

Κι εγω με την σειρα μου δεν φοβαμαι τιποτα περισσοτερο,
απ'το μυαλο της κοτας.
Απ'το να υποχρεωθω να συνομιλησω με μια κοτα ή μ'ενα σκυλο,
ή τελος παντων, μ'ενα ζωο δυνατο που βρυχαται.
Τι να τους πω και πώς να τους το πω?
Και μηπως δεν ειναι εξευτελισμος,
αν επιχειρησω να μεταφρασω ή να καλυψω τις σκεψεις μου,
κατω απο φρασεις απλοϊκες και ηλιθια νοηματα,
για να καθησυχασω τυχον τη φιλυποψια μιας κοτας,
που ομως εχει ανωθεν τοποθετηθει για να μας ελεγχει
και να μας καθοδηγει?

Η υποταγη ή ο εθισμος σε μια τετοια συνυπαρξη,
ή συνδιαλλαγη, δεν προκαλει τον κινδυνο της αφομοιωσης
ή της ληθης, του πώς πρεπει,
του πως οφειλουμε να σκεφτομαστε,
να πραττουμε και να μιλαμε ?

Αναμφισβητητα αρχισαμε να το ανεχομαστε.
Και η ανοχη, πολλαπλασιαζει τα ζωα στη δημοσια ζωη,
τα ισχυροποιει και τα βοηθα να συνθεσουν με ακριβεια
τη μορφη του τερατος, που προϊσταται,
ελεγχει και μας κυβερνα................................"

Τα σχολια του Τριτου
Μανος Χατζιδακις

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 20

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΙΡ !

Κι ενω νομιζα οτι η "ζωουλα" μου ειχε αρχισει
να "βολευεται" και παλι σ'ενα σχετικο ..."νιρβανα",
κι ενω αρχισα δειλα δειλα να ανασαινω και παλι ηρεμα, αργα-
και τα βραδια ο υπνος ξεκινησε και παλι να με αγκαλιαζει,
και ΄γω αφεθηκα, να βουλιαζω στα πουπουλενια ονειρα
και να κοιταζω γυρω μου γεματη ελπιδα,
ΧΡΑΤΣ !!!!
ΚΟΠΗΚΑ!!!!
Ενα στρογγυλο προσωπακι με καρφωσε με τα πληγωμενα ματια του
μεσα απο τον δεκτη της τηλεορασης
και το παραπονο του ξεχυθηκε ασυγκρατητο, αμειλικτο,
γεματο πονο, θυμο, απορια.....
"ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ !!!!!"
"ΖΗΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ!!!"

Γλυκο μου παιδι, αγορι μου τρυφερο, ψυχη της ψυχης ΟΛΩΝ ΜΑΣ,
ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ!!!
ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΜΕΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑ
ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΖΩΟΥΛΑ ΜΑΣ!!!


http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=90&news_id=28247

Σάββατο, Φεβρουαρίου 16

ΧΙΟΝΙ

Λευκο, απαλο, βουβο.....
Σκεπαζει την ασχημια,
σκεπαζει την ψυχη...
Ανακουφιζει...
ζεσταινει....
προσφερει καταφυγιο...
Ληθη...
Αναπαυση...
...............
Καινουργιο ξεκινημα
απο την αρχη!

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 13

Τι να πω ?

Βουλιαξα κυριολεκτικα μεσα στους δαιμονες μου.
Παλεψα, εκλαψα, παραδοθηκα, επεσα, ξανασηκωθηκα......
Κι εσεις να με ρωτατε που ειμαι και ΄γω να μην μπορω να αρθρωσω λεξη....
Μου λειψατε.....
Ειμαι εδω !

Στηλωνω την ψυχη και παλι !!!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 1

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Χαθηκα...
Μεσα στα γεγονοτα ...

Μεσα στις σκεψεις...

Μεσα στα συναισθηματα...

Μεσα σε τοσα και τοσα που ουτε ονομα δεν μπορω να τους βαλω...

Μικρη εβλεπα εναν εφιαλτη, ξανα και ξανα ο ιδιος

Το στομα μου γινοταν ξαφνικα μια μεγαλη σπηλια,

τα δοντια μου γιγαντιοι βραχοι

και ξαφνικα ολο μου το ειναι γινοταν αυτο το τεραστιο στομα.

Δεν υπηρχε τιποτα αλλο εκτος απο αυτο.

Και εγω χανομουν μεσα του.....

Εχω παψει εδω και αρκετα χρονια να βλεπω αυτον τον εφιαλτη.

Ποτε ποτε ομως γυρναει.....

και χανομαι παλι....

Κυριακή, Οκτωβρίου 28

ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΔΕΛΦΗ" ΨΥΧΗ ΜΟΥ !!





All my life was a paper
What's plain, pure and white
Till you moved with your pen
Changing moods now and then
Till the balance was right
Then you added some music
Every note was in place
And anybody could see
All the changes in me
By the look on my face

And you decorated my life
Created a world where dreams are apart
And you decorated my life
By painting your love all over my heart
You decorated my life
Like a rhyme with no reason
And an unfinished song
There was no harmony
Life meant nothing to me
Until you came along
Then you brought out the colors
What a gentle surprise
Now I'm able to see all the things life can be
Shining soft in your eyes

And you decorated my life
Created a world where dreams are apart
And...and you decorated my life
By painting your love all over my heart
you decorated my life