"2"

Με τυλιξε η μοναξια
Δεν ξερω αν ηταν η δικη σου ή δικη μου
Κατρακυλησε μαζι με τους χορευτες απο την σκηνη
και επεσε εκει μπροστα στα ποδια μου
Και υστερα την ενιωσα να με τυλιγει
σαν ενα συννεφο καπνου
σαν μια απαλη κουβερτα
Με αγκαλιασε η μελαγχολια
Λιγη δικη σου
λιγη δικη μου
Και η ψυχη μου εμεινε εκει ψηλα,
μαζι με το μπαλονι που ξεφυγε
μαζι με τις αγωνιωδεις προσπαθειες
για επαφη
για συντροφια
για ανθρωπινα αγγιγματα
για συνδεση με το...αλλο
που τοσο μας τρομοκρατει

Και εκει καθως ημουν καθηλωμενη
στην πρωτη σειρα
ειδα τις πιο κρυφες σκεψεις μου
τους πιο κρυφους φοβους μου
τα πιο κρυφα συναισθηματα μου
να χορευουν στην σκηνη
Ηθελα να κλαψω
ηθελα να ουρλιαξω δυνατα
ηθελα να φωναξω σε ολους
οτι δεν ειναι ευκολο να νιωθεις
οτι δεν ανηκεις πουθενα
αλλα οτι ειναι ακομα πιο δυσκολο
να συμβιβαζεσαι
να συνθηκολογεις
να παραδινεσαι
Κι ομως
εσυ φωναζες ακομα πιο δυνατα
"Σταματα να πιεζεις
σταματα να χτυπας κλειστες πορτες
Απλα ... σπρωξε απαλα.."
Σ'ευχαριστω