Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ


Κοιτας επιμονα το σκοταδι. Εχεις στηλωσει τα ματια
εδω και τοσες ωρες και το κοιτας.
Τεντωνεις τ'αυτια της ψυχης και αφουγκραζεσαι.
Με τις ευαισθητες χορδες σου,
συλλαμβανεις αδιορατους ηχους,
ανυπαρκτους για τους αλλους.
Διακρινεις ανεπαισθητες κινησεις,
αθεατες για τον υπολοιπο κοσμο,
τοσο ξεκαθαρες για σενα.
Μονο σ'εσενα φτανει ο λυγμος,
που ειναι τοσο καλα κρυμμενος
μεσα στην νυχτα που διαλεξε να ζησει.
Τεντωνεις τα χερια και χαιδευεις
το αυλο περιγραμμα που λατρευεις.
Αφηνεσαι να χαθεις μεσα στην αγκαλια της.
Αυτη ειναι παντα εκει.
Κι ας μην την βλεπουν οι αλλοι.
Εσυ ξερεις....