Δευτέρα, Ιουλίου 2

Η ΤΑΒΕΡΝΑ

Η βαρκα πλησιασε στο λιμανι.
Γλυστρουσε αναλαφρα πανω στο σκοτεινο νερο.
Διεκρινα την αξιολατρευτη μουσουδα ενος
μεγαλοσωμου σκυλου στην πλωρη.
Ακριβως πισω του, το αφεντικο του με επιδεξιες
μανουβρες οδηγουσε την βαρκα στο προκαθορισμενο σημειο.
Μολις ακουμπησε στην προκυμαια, ο σκυλος πεταχτηκε στην στερια
και χαρουμενος ετρεξε να κυνηγησει μια γατα.
Ο ψαρρας πηδηξε κι αυτος εξω, εδεσε την βαρκα
και προχωρησε στην προκυμαια.
Καθως σταθηκε κατω απο ενα φαναρι, προσεξα
οτι ηταν μεγαλος σε ηλικια, αλλα το σχεδον
εφηβικο κορμι του σε ξεγελουσε.
Ηταν αξυριστος και το αρμυριασμενο του
προσωπο σκαμμενο απο τον ηλιο και την θαλασσα.
Μια παρεα που μολις ειχε βγει απο ενα μεγαλο καϊκι
που ηταν πιο κει αραγμενο, σταματησε και τον χαιρετησε.
Φαινοταν οτι γνωριζονταν απο παλια.
Ειχαν αυτη την οικειοτητα, που ερχεται με τα χρονια.
Αφου ανταλλαξαν καποιες κουβεντες χαμηλοφωνα,
ακουσα καποιον απο την παρεα που υψωσε την φωνη ,να λεει
στον ψαρρα.."Ελα Γιαννη, δεν σηκωνω κουβεντα. Θα ερθεις
να πιεις μια μπυρα μαζι μας"
Ο ψαρρας προφανως ειχε αντιρρησεις, αλλα στο τελος ακολουθησε
σχεδον απροθυμα, προς την κοντινη ταβερνα.
Η παρεα καθισε και μονο ο ψαρρας στεκοταν ορθιος
στο εμπα της ταβερνας. Ηταν φανερο οτι ενιωθε εξω απο τα νερα του.
Η παρεα συνεχισε να τον προσκαλει να κατσει.
Εκεινη την στιγμη ηρθαν οι μπυρες.
Τοτε μονο πλησιασε στο τραπεζι, πηρε το ποτηρι του,
τσουγκρισε με ολους, με πολυ φιλικη διαθεση
και αφου ανταλλαξαν στο ποδι μερικες κουβεντες ακομη,
εκανε μεταβολη και ξαναγυρισε στην βαρκα του.
Αφησε το ποτηρι σ'ενα πεζουλι , στην προκυμαια,
μπηκε στην βαρκα, και εβαλε καθαρο νερο και τροφη
για τον σκυλο.
Μολις σφυριξε, ο μεγαλοσωμος φιλος του εμφανιστηκε
και αρχισε να τρωει λαιμαργα.
Τοτε μονο, φανηκε ο ψαρρας να ησυχαζει.
Καθισε στο πεζουλι,με γυρισμενη την πλατη στην στερια,
ξυπολητος, γυμνος απο την μεση και πανω,
πηρε την μπυρα και πριν την γευτει,
κοιταξε με λατρεια τον σκυλο του
"Ελα, τρωγε κι εσυ, να το φας ολο"
του ειπε με τρυφεροτητα.
Αναψε ενα τσιγαρο και βυθισε το βλεμμα του στην θαλασσα.
Μπροστα του ειχε, ο,τι αγαπουσε πανω στην γη.
Αυτος ηταν ο κοσμος του....

5 Comments:

At 8:10 μ.μ., Blogger Caesar said...

Eυτυχισμένος άνθρωπος !

 
At 9:56 π.μ., Blogger Καπετάνισσα said...

Νε έχεις ο,τι ποθείς και να ποθείς ο,τι έχεις...
Μεγάλη ιστορία.
Πληρότητα.
Ανάσα βαθιά μπροστά στη ζωή που να φτάνει ως τ' ακρόνυχά σου.
Και χαμόγελο, να ζηλεύει ο ήλιος.

 
At 10:12 π.μ., Blogger industrialdaisies said...

Δεν με νοιάζει αν είναι φανταστική ή πραγματική ιστορία. Με έκανες να ακούσω θάλασσα και να νιώσω χάδι. Ευχαριστώ πολύ για αυτό. Καλημέρα!

 
At 1:41 μ.μ., Blogger tolitsa said...

caesar
Αυτη την αισθηση μου εδωσε. Ενιωσα να περναει διπλα μου η απολυτη ευτυχια.

καλη μου καπετανισσα
Ομολογω οτι τον χαζεψα αρκετη ωρα. Προσπαθησα να ρουφηξω, λιγη απο την πληροτητα που εξεπεμπε. Γαληνεψε η ψυχη μου καθως τον κοιτουσα!

μαργαριτουλα μου
πραγματικη, πραγματικοτατη η ιστορια. Αυτο το χαδι το ενιωσα κι εγω καθως τον παρατηρουσα. Φερνω αυτη την εικονα στο μυαλο, οποτε βλεπω αδιεξοδα μπροστα μου. Ναναι καλα ο ανθρωπος, μου εκανε ενα δωρο πολυτιμο....

 
At 9:58 μ.μ., Blogger Μικρός Πρίγκιπας said...

Μέσα σε τόσες λίγες γραμμές,τόσα πολλά συναισθήματα..............

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home