ΑΧ! ΒΡΕ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ....


"...................................................
'Ετσι κι εγώ κάποτε έπεσα
Ψηλά από την πλάνη της αλήθειας μου
Από τους πόθους της μέρας μου
Κουρασμένος από τη μέρα, άρρωστος από το φως
- Βούλιαξα μέσα στο βράδυ και τους ίσκιους
Καμένος και διψασμένος από μια αλήθεια:
Θυμάσαι, θυμάσαι, θερμή καρδιά
Πόσο διψούσες τότε?
Τότε ας εξοριστώ
Από κάθε αλήθεια
Μόνο τρελός!
Μόνο ποιητής! "

Το τραγουδι της μελαγχολιας