ΟΙ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

Σταθηκαν ο ενας απεναντι στον αλλον.
Δυο πολεμιστες ετοιμοι να ριχτουν στην μαχη.
Ετοιμοι να χρησιμοποιησουν τα οπλα τους.
Ετοιμοι να ξεσκισουν ο ενας τις σαρκες του αλλου.

Κι ομως, κατι στο βλεμμα τους
μαρτυρα οτι υπαρχει κατι βαθυτερο
κατι που το εχουν ξεχασει και οι δυο.
Κατι στο βλεμμα μιλα για μια τρυφεροτητα
για μια αγαπη που ειναι εκει
και αγωνιζεται να βγει στην επιφανεια

Μα αυτοι την αγνοουν.
Γυαλιζουν τα οπλα και ριχνονται στην μαχη.
Πληγωνουν ανελεητα την σαρκα, την ψυχη.
Σημαδευουν ανεξιτηλα την μνημη με ορμη
Βαριανασαινοντας κοιταζονται θολα
Κατι στο βλεμμα τους μιλα για αγαπη ξανα

Που πηγε η αγαπη μας
Γιατι την διωξαμε μακρυα?
Σαρκα της σαρκας μου
εγω φταιω
μην με κοιτας.