ΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
Βρισκομαι μπροστα σε εναν εκπαιδευτικο
που εχει αναλαβει την μορφωση του παιδιου μου.
Μιλαμε για μια παρατυπια του μικρου σχετικα
με την τηρηση των ...."σωστων" τετραδιων.
Ο μικρος με δικη του πρωτοβουλια εχει μοιρασει
την δουλεια σε δυο τεραδια , αντιθετα με τις αρχικες
οδηγιες που μιλουσαν για ενα....
Παρ'ολο που δεν εχει βρεθει ποτε αμελετητος
θα υποστει μειωση της βαθμολογιας για την παρατυπια του.
Λεω οτι το τυπικο κομματι της ιστοριας
μου ειναι αδιαφορο γιατι στην ουσια
η δουλεια ειχε γινει.
Η απαντηση ερχεται αμεσως.
"Οι τυποι και οι διαδικασιες διασφαλιζουν την ουσια"
"Εξαρταται απο την περιπτωση ", απαντω.
Και συνεχιζω,"Αν ηθελε να οργανωσει την δουλεια του με διαφορετικο τροπο,
δεν βλεπω που ειναι το κακο"
"Υπαρχουν κανονες και πρεπει να τους ακολουθει. Εσεις δεν υπακουτε
στους κανονες της πολιτειας?"
Κοιταζω αποσβολωμενη. Πως φτασαμε απο ενα απλο τετραδιο
στους νομους της πολιτειας??
"Θελω το παιδι μου να μαθει νε σκεφτεται ΕΞΩ απο το κουτι"
Νιωθω οτι ειπα κατι σαν βρισια!
Ενα ζευγαρι εντρομα ματια με κοιταζουν με φρικη
"Αυτο ειναι πολυ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ! Θα υποστει πολλες συνεπειες"
Ειμαι πλεον σιγουρη οτι το ανθρωπακι απεναντι μου
πιστευει οτι μεγαλωνω ενα μελλοντικο ταραχοποιο στοιχειο.
Μας φανταζεται ηδη σαν οικογενεια, αντι να πηγαινουμε εκδρομες
να φοραμε κουκουλες και να πεταμε βομβες μολοτωφ στις πορειες!!!!!
Και συνεχιζει εντρομο, προσπαθωντας να με βαλει στον σωστο δρομο
"Η τηρηση των κανονων διασφαλιζει την ομαλη λειτουργια......"
Διακοπτω αγανακτισμενη το κηρυγμα, κανω ξεκαθαρο οτι στην διαπαιδαγωγηση
των παιδιων μου εχω τον πρωτο και τελευταιο λογο και φευγω.
Φευγω με ενα αισθημα απογοητευσης.
Αυτοι οι ανθρωποι θα βοηθησουν τα παιδια μου να καλλιεργησουν
τα ιδιαιτερα χαρακτηριστικα τους? Να αναπτυξουν την φαντασια τους?
Να εξερευνησουν τις δυνατοτητες τους? Να ψηλαφισουν τα ορια
και να τα ξεπερασουν, ετσι ωστε μετα να μπορεσουν να τα ορισουν?
Να μαθουν να σκεφτονται χωρις παρωπιδες, να συνθλιψουν τις προκαταληψεις?
Να ανακαλυψουν νεους δρομους, αγνωστα μονοπατια, ανεξερευνητες ιδεες?
Μα εδω ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΔΙΟ δεν μπορουν διαχειριστουν χωρις την σχετικη αδεια!!!!!
Τρομαζω με ολα αυτα!!!
posted by tolitsa @ Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007
10 comments
10 Comments:
Δυστυχώς αυτό συμβαίνει παντού στο δημόσιο τομέα. Αλλά το χειρότερο είναι το γεγονός οτι οι δάσκαλοι που εξ' ορισμού έπρεπε να αντιδρούν σ' αυτού του είδους τις νοοτροπίες, αυτοί είναι, νομίζω, οι χειρότεροι απ' όλους. Βέβαια δεν το γενικεύω γιατί υπάρχουν αρκετές φωτεινές εξαιρέσεις.
Θα συμφωνησω για τις φωτεινες εξαιρεσεις, που ομως χανονται μεσα στην εκτεταμενη ραθυμια, που εχει χτυπησει σαν επιδημια τους εκπαιδευτικους. Δεν ξερω τι φταιει. Ανεπαρκης καταρτιση που τους καθιστα ανικανους να παρακολουθησουν την ραγδαια εξελιξη που συντελειται γυρω μας? Ζουμε στην εποχη της εικονας, της γρηγορης μεταδοσης γνωσης και πληροφοριων, και οι εκπαιδευτικοι μοιαζουν σαν Δον Κιχωτες απεναντι σε ανεμομυλους. Ισως παλι φταιει οτι πολλοι απο αυτους βρεθηκαν σε μια σχολη που δεν ηταν η πρωτη επιλογη τους και αναγκαστηκαν να ακολουθησουν εναν τομεα που προφανως τους ηταν εντελως αδιαφορος. Αλλοι παλι μπορει να ειναι αριστοι επιστημονες, αλλα να μην εχουν το χαρισμα της μεταδοτικοτητας. Ολα αυτη η κατασταση παντως ειναι αξιοθρηνητη!!!!
Λοιπόν, δε συνηθίζω να δίνω συμβουλές σε τέτοια θέματα, αφενός γιατί ο τρόπος που μεγαλώνει ο καθένας το παιδί του είανι δική του, προσωπική και ιδιαιτέρως ευαίσθητη υπόθεση, αφετέρου δε γιατί δε θεωρώ πως είμαι αρκετά ώριμος στα 20 μου για να το κάνω.
Αυτή τη φορά, όμως, θα κάνω μια εξαίρεση για να σου πω:
ΠΑΡΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙ
Ήμαρτον.
Έλεος.
Συγγνώμη, πού ζει αυτό το άτομο;
Τι πτυχίο παιδαγωγού πήρε, ποιος του έμαθε ότι πρέπει να επιβάλλει σε κάποιον να σκέφτεται με ένα τρόπο και μάλιστα συγκεκριμένα το δικό του;
ΑΥΤΟΙ οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι.
Ένας εκπαιδευτικός πρέπει να μπορεί να ανοίγει τους ορίζοντες του παιδιού, όχι να τους πακετάρει, να τους κλείνει μέσα σε ένα κουτί και να τους ταχυδρομεί εκεί που θα στείλει και όλους τους υπόλοιπους.
Εεε ρε κολλήματα που έχει ο κόσμος...
Και μετά σου λέει πού ακριβώς πάσχει η Ελλάδα στην εκπαίδευση.
Τι άρθρα 16 και χαζομάρες.
Εδώ είναι λάθος το σύστημα από τη ρίζα του.
Συμφωνω απολυτα μαζι σου οτι το εκπαιδευτικο μας συστημα θελει ξεριζωμα και χτισιμο απο την αρχη. Δυστυχως δεν βλεπω κανεναν να εχει τα κοτσια να κανει κατι τετοιο. Θα θιγουν πολλα συμφεροντα!!
Οσο για το σχολειο που πηγαινουν τα παιδια μου θωρειται απο τα πιο προοδευτικα και νεωτεριστικα σε σχεση με αλλα δημοσια σχολεια!!!!! (Φαντασου τι ακουω οτι γινεται αλλου!!)
Βεβαια εμεις προσπαθουμε ολες αυτες τις καταστασεις να τις μετατρεψουμε σε μαθηματα ζωης. Βλεπεις οι αρτηριοσκληρωτικοι ανθρωποι ευδοκιμουν γυρω μας και θα πρεπει τα παιδια μου να μπορουν να τους αντιμετωπισουν μεσα ή εξω απο το σχολειο.
Επιτέλους, άνοιξες τα σχόλια!
Πόσες φορές δε γύρεψα ν΄αφήσω αποτύπωμα φιλιού, μα... που!
Κεκλεισμένων των θυρών!
Λοιπόν, στο θέμα μας τώρα. Δίκια χίλια. Το ξέρεις, το νιώθεις. Σε διαβεβαιώ, στην εκπ/ση υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι όντως επικίνδυνοι. Ανόητοι, στεγνοί, στενόμυαλοι, ψυχαναγκαστικοί. Υπάρχουν. Το ζήτημα είναι εσύ να διαχειριστείς σωστά το ζήτημα. Ναι, βάζοντας ξεκάθαρους φραγμούς, σε όποιον υπερφίαλο θέλει να αλητεύει μέσα στο μυαλό και στη ψυχή του παιδιού σου στήνοντας οδοφράγματα.
Είναι προφανής η αμηχανία της δασκάλας να υποστηρίξει αερολογώντας την άποψή της και να διατηρήσει την όποια εξουσία της.
Επιπλέον, γνωρίζοντας τις διαδικασίες, θα έλεγα -αν νομίζεις ότι θα βοηθήσει- να προτείνεις στη δ/νση του σχολείου να καλέσει έναν/μία ψυχολόγο να μιλήσει σε γονείς & εκπ/κούς για τους κανόνες, την τυπολατρία και το άνοιγμα των οριζόντων μέσα από την ανατροφή-εκπ/ση ενός παιδιού.
Καλη μου καπετανισσα, ηδη ειχε γινει στο παρελθον μια τετοια κινηση με πρωτοβουλια καποιων γονιων, αλλα δεν ειχε επιτυχια. Απο την μια η προσελευση των γονιων αλλα και των εκπαιδευτικων ηταν απελπιστικα μικρη, απο την αλλη η διευθυνση του σχολειου ηθελε να "κατευθυνει" τα λεγομανα της ψυχολογου!!!!! Εκεινο που με θλιβει πανω απ'ολα ειναι η αδιαφορια των γονιων για θεματα διαπαιδαγωγησης και η προσηλωση τους στο τι βαθμους θα παρουν τα βλασταρια τους!!!
Διακρίνω εδώ και λίγα χρόνια που παρακολουθώ τα "δρώμενα" την ένδηλη τάση να "ρομποτοποιηθούμε". Κι αυτό θα ξεκινήσει απ΄την παιδεία. Μικρά ρομποτάκια = Ενήλικα ρομποτάκια. Ανίκανα να σκεφτούν, να δράσουν. Μάζα που θα άγεται και θα φέρεται. Θεέ μου πόσο τρομάζω... Και μου το επιβεβαιώνεις κι εσύ, εκτός από αυτά που βλέπω εγώ.....
Απ΄την άλλη, αναλογιζόμενη τον δικό μου τρόπο ζωής - που η δουλειά μου δεν μου αφήνει ελεύθερο χρόνο -, τρομάζω ακόμα περισσότερο.
Συζητώντας το με την μητέρα μου, η οποία κι εκείνη δούλευε άπειρες ώρες, με καθησυχάζει.
Παιδί μου, μου λέει, ναι, το σχολείο δίνει κάποια πρότυπα, αρχές, αλλά η σημαντική δουλειά γίνεται στην οικογένεια. Εσύ πρέπει να υπερασπιστείς το δικαίωμα του παιδιού σου στην ελεύθερη σκέψη... όπως έκανα κι εγώ.
Ίσως, ίσως να΄χει δίκιο...
Εγώ, πάντως, θα το παλέψω.
Απ΄ότι βλέπω κι εσύ...
Φιλιά και καλό βράδυ
Πολυ σωστα τα λεει η μητερα σου. Η ουσιαστικη δουλεια γινεται στην οικογενεια. Αυτη ειναι ο καταλυτης που θα βοηθησει το παιδι να κατανοησει τι γινεται εκει εξω, και θα μετατρεψει σε μαθηματα ζωης τις οποιες εμπειριες του.
Το μονο που μπορω να πω ειναι οτι θελει πολυ αγωνα, γιατι οι περισσοτεροι παρασυρονται απο τα στερεοτυπα και αδυνατουν να δουν τις καταστασεις απο αλλη οπτικη γωνια. Φαινεσαι αγωνιστρια ομως, οποτε μην φοβασαι τιποτα.
Υπαρχουν αρκετοι που σκεφτονται σαν εμας, οποτε παιδια να μαζευτουμε να δινουμε κουραγιο ο ενας στον αλλο!!!!
Φιλια
"Θελω το παιδι μου να μαθει νε σκεφτεται ΕΞΩ απο το κουτι"
Νιωθω οτι ειπα κατι σαν βρισια!
Ενα ζευγαρι εντρομα ματια με κοιταζουν με φρικη
"Αυτο ειναι πολυ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ! Θα υποστει πολλες συνεπειες"
Μόνο να ξερες πόσο δίκιο έχει το ανθρωπάκι!!!
Καλη μου alkyoni εχω πληρη συνειδηση των συνεπειων της επιλογης μου. Βλεπεις ειμαι κι εγω ενα ατομο που μεγαλωσα ΕΞΩ απο το κουτι, και παρ'ολο που συναντησα και εξακολουθω να συναντω δυσκολιες στην επικοινωνια μου με ορισμενους ανθρωπους, δεν το μετανιωνω ουτε στιγμη. Αλλωστε ειχα την επιλογη και ακομα την εχω να βαλω το κεφαλι ΜΕΣΑ. Βλεπεις για μενα ειναι πιο δυσβασταχτο να ειμαι ΜΕΣΑ παρα ΕΞΩ. Αλλα πιστευω οτι σε αυτα τα πραγματα δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Ειναι προσωπικες επιλογες του καθενος. Για μενα ειναι σταση ζωης. Σ'ευχαριστω που περασες.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home