ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ



Ενα μικρο αυτοκινητο μπαινει με φορα στον μονοδρομο
πανω στον οποιο κινουμαι.
Σταματω και απο το ανοιχτο παραθυρο μου, επισημαινω στον οδηγο
οτι βρισκεται σε μονοδρομο.
"Το ξερω " ερχεται κοφτα και ενοχλημενα η απαντηση.
"Αυτο σας κανει διπλα παραβατη", απαντω.
Μαρσαρει ανυπομονα, με εντονη την δυσφορια ζωγραφισμενη
στο προσωπο. Περιμενει να προχωρησω για να συνεχισει...
στον μονοδρομο!
Μπαινω στον πειρασμο να σβησω την μηχανη και να ριζωσω εκει!
Να μην προχωρησω ουτε μισο μετρο, μεχρι να υποχρεωθει να κανει
οπισθεν και να βγει απο τον μονοδρομο.
Η περασμενη ωρα και η σκεψη του παιδιου μου να με περιμενει
εξω απο καποιο αθλητικο κεντρο να το μαζεψω, με κανουν να καταπιω
την οργη μου και να προχωρησω.
Βλεπω απο τον καθρεπτη μου τον παραβατη να γκαζωνει(!) και
να συνεχιζει την τρελη του πορεια σε ολο το μηκος του μονοδρομου!
Σκεφτομαι οτι πολλων ανθρωπων η ζωη ειναι ενας μονοδρομος.
Χωρις συνοδοιπορους με τους οποιους θα μοιραστουν και θα απολαυσουν τη διαδρομη.
Ενας στενος μονοδρομος, που δευτερος δεν χωρα (για τριτο ουτε λογος)
και που εσφαλμενα εχουν την ψευδαισθηση οτι ειναι οι αποκλειστικοι
ιδιοκτητες. Πραγμα που τους δινει την λανθασμενη εντυπωση οτι μπορουν να κανουν ο,τι θελουν, οπως το θελουν, οποτε και οπου το θελουν!!!!


Πλανωνται πλανην οικτραν!


Ποσο μονοι πρεπει να ειναι μεσα στην πλανην τους!