ΨΕΜΑΤΑ
Κλεινω το παραθυρι μου
να μην τρυπωσεις μεσα
την λυπη που με τυλιξε
δεν θελω να την δεις
Λουφαζω μεσ' τον πονο μου
και τις πληγες μου γλυφω
τον κοσμο τουτο ματια μου
να μου τον αρνηθεις
Αφηστε με στην πλανη μου
αστε με να νομιζω
ολα οτι θα φτιαξουνε
ψεματα ας μου πεις
Στα ψεματα μεγαλωσα
στα ψεματα ελπιζω
μεσα στο παραμυθι μου
εχω εγω γιορτη
Και ας το ξερω ματια μου
οτι αδικα ελπιζω
εφυγ' η ηλιαχτιδα μου
εφυγε κι η ζωη
"λάθε βιώσας"
Σκεψεις, σκεψεις....και παλι σκεψεις. Ισως καποιες αποπειρες επικοινωνιας ισως και παλι οχι..
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home