ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΟΣ

Σκυβω πανω απο το τρυφερο προσωπο του παιδιου μου.
Μυριζω την ευωδια του, ρουφω την ανασα του.
Αγγιζω την τρυφερη και ροδαλη σαρκα του.
Κλεινω τα ματια και απολαμβανω
την αισθηση γαληνης που με πλημμυριζει.
Ολα τα βαρη εξαφανιζονται
οι δυσκολες σκεψεις φτερουγιζουν μακρια.
Οι λεξεις που βγαινουν απο το τριανταφυλλενιο
στομα, χαιδευουν την ακοη και την ψυχη.
Μεταμορφωνομαι σε μικρο θεο
που μπορει τα παντα ν'αντεξει,
τα παντα να κατορθωσει,
τα παντα να δωσει.
Πρεπει να μπολιασω το ειναι μου
μ'αυτη την μαγικη αισθηση,
γιατι ο καιρος που θ'ανοιξει
τις φτερουγες του πλησιαζει.
Κι εγω παιδι μου θαμαι εκει
να σε καμαρωνω γεματη περηφανια
αλλα και ευγνωμοσυνη γι'αυτα
που μου 'μαθες.
Σ'ευχαριστω.