Η ΚΑΛΗ ΜΟΥ

Αρχισες να φευγεις καλη μου
Απομακρυνεσαι σιγα σιγα
Ξανοιγεσαι στα βαθεια
Ποτε ποτε γυρνας και με κοιτας
Για πρωτη φορα μου χαμογελας
Και παλι το βλεμμα ξεμακραινει
Κοιτας καπου μακρια
Καπου που θα ξαποστασεις τωρα πια
Ολη σου την ζωη περιπλανηθηκες πολυ
Εψαχνες να βρεις ενα κομματι γης
να σε χωρα
ν'αντεχεις πανω να πατας
να σταματησεις να πολεμας
Και τωρα ερχεται η στιγμη
που θ'αφεθεις στη λησμονια
θα σ'αγκαλιασουν ολα αυτα
που τοσα χρονια τα πονας
Ελα καλη μου , απλωσου μακρια
σε περιμενουνε λιμανια ασφαλη
γεματα με την δικη μου προσμονη

ΕΣΥ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ?

Και τωρα θες να κανουμε ειρηνη...
Θελεις να γινουμε ξανα ενα σωμα
να χαθουμε η μια ψυχη μεσα στην αλλη
να αγγιξουμε ευλαβικα τις πληγες μας
και να ξεχασουμε τα λογια τα πικρα

Δεν ξερω αν μπορω να περασω στην δικια σου οχθη
Με πεταξες μακρια , εχει χρονια τωρα πολλα
με ξεχασες απολυτα, με εγκατελειψες φριχτα
και τωρα μου ζητας να τα διαγραψω ολα αυτα
Γιατι? Δεν θελω να ξεχασω τιποτα

Δεν μπορω να ξεχασω τιποτα
Ανεξιτηλο τατουαζ η μορφη σου
ανεξιτηλα χαρακωσαν και τα δακρυα
την ψυχη μου, την υπαρξη μου...

Ασε με εδω στην μοναξια μου
αυτη δεν μ'εγκατελειψε ποτε
Ο πιο πιστος, τρυφερος φιλος
Ηταν παντα εδω

Εσυ που ησουν?

ΤΑ ΡΟΥΧΑ

Χιλιαδες ρουχα πεταγμενα εδω κι εκει
Και συ να προσπαθεις να τα φορεσεις
Καποια σου "πλεουν", σου ειναι ξενα εντελως
καποια στενα,και λες πως δεν θα τα αντεξεις
Ψαχνεις και ψαχνεις μεσα στο σωρο
ολα εχουν κατι να σου πουνε,
μα εσυ αναρωτιεσαι διαρκως
πως κι εγινε και πια δεν σου χωρουνε
Αρπαζεις το καθενα χωριστα
τα δοκιμαζεις ολα με λαχταρα
ψαχνεις απανω τους σημαδια γνωριμα
σημαδια που αφηγουνται ιστοριες
Πρεπει να βρεις αυτα τα ενα δυο
αυτα που θα σου ερθουνε σαν "γαντι"
αυτα που δεν σε αφησαν ποτε
κι σου προσφερουν ασφαλες λιμανι

Ειναι τα ρουχα μου στενα,
ειναι φαρδια, γλυστρανε απ'τους ωμους
ψαχνω για 'κεινα εκει τα λιγοστα
που μ'αγκαλιαζουν μ'ομορφο τροπο!!

Η ΑΛΛΗ ΖΩΗ

Μια σπιθα σιγοκαιει
μια σπιθα που ειναι εκει καιρο
Την αγνοω, ελπιζοντας οτι θα σβησει
οτι θα εξαφανιστει
Ομως αυτη ειναι επιμονη
Καιει σιγα και σταθερα
και με βασανιζει
Φωτιζει τα παλια τα μονοπατια
αχνα, αλλα ολα φαινονται
τοσο καθαρια
Οι δρομοι
οι επιλογες
τα σταυροδρομια
οι αποφασεις...
Αραγε πηγα εκει που ηθελα
ή η ζωη με πηγε
εκει που μ'ηθελε αυτη?
Αραγε πηρα την ζωη μου λαθος
ή λαθος ειναι η ιδια
η σπιθα αυτη?
Τι θα ειχα χασει
και τι κερδισει
αν ειχα μια αλλη διαδρομη?
Δεν μετανιωνω για το τωρα
ομως υπαρχει η σπιθα αυτη
που μου φωναζει καθε μερα
πως ειχα κι αλλη μια ζωη
οπου θα ημουν φωτεινη!

"2"

Με τυλιξε η μοναξια
Δεν ξερω αν ηταν η δικη σου ή δικη μου
Κατρακυλησε μαζι με τους χορευτες απο την σκηνη
και επεσε εκει μπροστα στα ποδια μου
Και υστερα την ενιωσα να με τυλιγει
σαν ενα συννεφο καπνου
σαν μια απαλη κουβερτα
Με αγκαλιασε η μελαγχολια
Λιγη δικη σου
λιγη δικη μου
Και η ψυχη μου εμεινε εκει ψηλα,
μαζι με το μπαλονι που ξεφυγε
μαζι με τις αγωνιωδεις προσπαθειες
για επαφη
για συντροφια
για ανθρωπινα αγγιγματα
για συνδεση με το...αλλο
που τοσο μας τρομοκρατει

Και εκει καθως ημουν καθηλωμενη
στην πρωτη σειρα
ειδα τις πιο κρυφες σκεψεις μου
τους πιο κρυφους φοβους μου
τα πιο κρυφα συναισθηματα μου
να χορευουν στην σκηνη
Ηθελα να κλαψω
ηθελα να ουρλιαξω δυνατα
ηθελα να φωναξω σε ολους
οτι δεν ειναι ευκολο να νιωθεις
οτι δεν ανηκεις πουθενα
αλλα οτι ειναι ακομα πιο δυσκολο
να συμβιβαζεσαι
να συνθηκολογεις
να παραδινεσαι
Κι ομως
εσυ φωναζες ακομα πιο δυνατα
"Σταματα να πιεζεις
σταματα να χτυπας κλειστες πορτες
Απλα ... σπρωξε απαλα.."
Σ'ευχαριστω

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ

Περασες διπλα μου χωρις να με κοιταξεις
για αλλη μια φορα
Με χρησιμοποιησες απροσεχτα και παλι
μη βλεποντας το ποσο με πονας
Κλειστικες στον μικροκοσμο που σε περιβαλλει
χωρις ιχνος ανθρωπιας
Ριχτηκα με δυναμη επανω σου
γεματη προσμονη
Χτυπησα τα τειχη που υψωνεις
με γυμνες γροθιες
γεματη επιμονη
Ματωσα την γυμνη την σαρκα
μα δεν μ'εννοιαξε αυτο
Ηταν το ειρωνικο σου βλεμμα
που με τσακισε στα δυο
Γιατι δεν μπορεις να μ'αγαπησεις
ετσι οπως ειμαι απλα
Γιατι ζητας να βρεις το κατι
που δεν υπαρχει πουθενα
Γιατι κρατας κλειστη την πορτα
που θελω να διαβω
Γιατι δεν κανουμε ειρηνη
κουραστηκα και 'γω