Ο,ΤΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΘΥΜΗΣΕΣ
ποιημα του Νασου Δετζωρτζη

Ο,τι πολυ επιθυμησες, θαρθει μια μερα
χωρις να τοχεις επιδιωξει,
χωρις να τοχεις για δικο σου ονειρευθει.
Ο,τι ειχες επιδιωξει σε πονεσε πολυ,
το χαρηκες, αλλα σε πονεσε πολυ,
το εχασες στο τελος κ'εμεινες,
ειπες πως η ζωη σου ειναι πικρια μεστη, κλειστη,
κι αφεθηκες να ζεις στη μοναξια σου.

Ο,τι πολυ επιθυμησες, θαρθει μια μερα.
Ηλιος θα ειναι, θα ειναι θαλασσα,
θαναι καποιο βουνο, μια ρεματια πρωτογνωρη,
μια νυχτα στο βουνο, μια ευφροσυνη πρωταγρικητη,
μια τολμη, ενα φρονημα πρωτοφαντο,
κατι ανεμωνες που θα φεγγουν στις πλαγιες,
κατι ανεμωνες που θα μεινουν ξεχασμενες στο χορταρι τους,
σημαδι της πλαγιας οπου σου δοθηκε ο ερωτας,
μεσα στη νυχτα, μες στην ομιχλη του βουνου,
κατω απ'τα στιλβοντα αστρα.

Ο,τι πολυ επιθυμησες, θαρθει μια μερα που θα το χασεις.
Τοσο αναπαντεχα, τοσο αδικα, τοσο νωρις.
Μα αυτο θα σε πληρωνει τοσο ως μεσα σου,
θα σ'εχει κανει τοσο πλουσιο, τοσον ωριμο,
θα σ'εχει φερει τοσο μεσα στο ολο νοημα
της ζωης σου, της ζωης ολου του κοσμου,
που μια και καποτε το αποχτησες, το αξιωθηκες,
σου μενει δωρο σου ακριβο, βαθια αναφαιρετο,
που το κατεχεις εσαει, σαρκα της σαρκας σου,
χωρις ν'αφηνει ουτε μια πτυχη κενη
για την ενεδρα της φθορας και της πικριας.