ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ανοιγω το βιβλιο ιστοριας του γιου μου.
Ειναι το επιμαχο βιβλιο της εκτης Δημοτικου.
Διαβαζω και προσπαθω να καταλαβω.
Δεν βρισκω να μ'ενοχλει τιποτα.
Τα γεγονοτα ειναι εκει, στρογγυλεμενα βεβαια.
Και γιατι θα επρεπε να ειναι αλλιως σ'αυτην την ηλικια?
Γιατι θα πρεπει το παιδι μου να μαθει λεπτομερειες
που θα διαιωνισουν το μισος?
Και γιατι θα πρεπει να μισει τους Τουρκους
επιλεκτικα και οχι ας πουμε και τους Γερμανους
που ειναι και πιο προσφατη ιστορια?
Στο μυαλο μου υπαρχουν πολλα ερωτηματικα.
Αγαπω την Ελλαδα και ειμαι απο αυτους που
θυμωνω οταν ακουω το γνωστο απαξιωτικο
"ε! εδω ειναι Ελλαδα τι περιμενεις?"
Ειμαι περηφανη για τον λαο μας και δεν νομιζω
οτι υστερουμε στο συνολο απο αλλους.
Ταυτοχρονα ομως νιωθω εντονα και πολιτης του κοσμου.
Και γι'αυτο δεν θελω τα παιδια μου να μαθουν να μισουν.
Η ιστορια δεν πρεπει να γεννα συναισθηματα αρνητικα.
Αλλωστε πιστευει καποιος οτι αν χρειαστει ποτε
να υπερασπιστουμε το σπιτι μας, οτι δεν θα ξεσηκωθουμε ολοι
ακομα και οι ανιστορητοι?
Δεν ξερω ,μπορει καποιοι να με χαρακτηρισουν
ανθελληνιδα, ομως μεσα μου δεν μπορω να νιωσω
μισος για κατι που εγινε στο παρελθον.
Δεν θελω να το "κουβαλαω" εγω και τα παιδια μου.
Δεν φοβαμαι μην χασω την ταυτοτητα μου
γιατι ειμαι σιγουρη για το ποια ειμαι
και απο που ερχομαι.
Νιωθω οτι ολοι ειμαστε παιδια αυτης της γης
και επειδη το περασμα μας ειναι γρηγορο
δεν πρεπει να δηλητηριαζουμε τις ψυχες μας
με αρνητικα συναισθηματα.
Δεν ξερω ...ειμαι πολυ προβληματισμενη
με ολα αυτα.............................