Παρασκευή, Μαρτίου 30

ΤΟ ΠΑΡΚΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ!!


Βραδυ Σαββατου. Στο σπιτι εχουμε party!!!
Καμια εικοσαρια πιτσιρικαδες δωδεκα χρονων
τρεχουν σαν αφηνιασμενοι πανω στο παρκε μου!
Τα παιχνιδια κυμαινονται απο μακρια γαιδουρα
και τυφλομυγα, μεχρι "μπουκαλα"!!
Παιδακια που βρισκονται στο κατωφλι της εφηβειας
και ισσοροπουν διστακτικα μεταξυ της παιδικης αθωοτητας
και των πρωτων ερωτικων σκιρτηματων.
Τα προσωπακια λαμπουν απο αυθεντικη ξενοιασια.
Τιποτα σκοτεινο δεν μπορει ν'αγγιξει τις ψυχουλες τους.
Και τοτε συμβαινει το μοιραιο που γκρεμιζει ολο το ροζ συννεφακι.
Στην τηλεοραση ο αγωνας Ελλαδα - Τουρκια.
Καποιος εριξε το συνθημα να δουν λιγο τον αγωνα.
Γιατι οχι, σκεφτηκα. Στο κατω κατω παιζει η Εθνικη μας ομαδα.
Ουτε πρασινοι, ουτε κοκκινοι ολοι ενωμενοι στηριζουμε την Εθνικη.
Και αρχιζουμε να χανουμε.
Και αρχιζουν τα μικρα υπεροχα πλασματακια ,να μεταμορφωνονται
σε τερατα που μοιαζουν να ξεπηδησαν απο σελιδες μανιφεστου
του τριτου Ραιχ.
Ντρεπομαι να επαναλαβω τα συνθηματα κατα των γειτονων μας
που ακουστηκαν μεσα στο σπιτι μου, εκει πανω στο ιδιο παρκε
που πριν λιγο επαιζαν "μπουκαλα".....
Μεταξυ σοβαρου και αστειου ζητησα να μην ακουγονται ρατσιστικα
συνθηματα και προσπαθησα να ψελλισω κατι για αποδοχη, ισονομια
και διαφορα αλλα τετοια που πνιγηκαν μεσα στις εθνικιστικες ιαχες
των δωδεκαχρονων. Κατι πηγε να πει και ο γιος μου, αλλα το επνιξε
για να μην παει κοντρα στην ομαδα. Ηταν και ο οικοδεσποτης!!
Μ'εναν εξυπνο ελιγμο εμφανιστηκε η τουρτα και η τηλεοραση εκλεισε.
Τα τερατακια πηραν παλι την αγγελικη τους μορφη και τραγουδουσαν
"Να ζησεις Γ......"
Παγωμενη ακομα απο τις σκηνες που ειχαν διαδραματιστει πριν λιγο
στο σαλονι μου, πανω στο παρκε μου, αναρωτιομουν ποια σαθρα μυαλα
ποτισαν με μισος τις ψυχουλες αυτες. Πως θα ξεφυγουμε απο το παρελθον
αν συντηρουμε αυτο το μισος? Πως θα σπασει αυτος ο φαυλος κυκλος ?
Και ποιους εξυπηρετει η συντηρηση αυτου του μισους?
Νιωθω ανημπορη μπροστα σε τοση "βλακεια".
Νιωθω θυμωμενη που καποιοι ειναι τοσο κοντοφθαλμοι.
Η μονη μου ελπιδα, μερικοι ακομα σαν εμενα που αρνουνται
να παρουν μερος σ'αυτο το επικινδυνο παιχνιδι διαμορφωσης συνειδησεων.

4 Comments:

At 12:59 π.μ., Blogger THE_RETURN said...

Σας συγχαίρω που αποδώσατε με τόσο παραστατικό τρόπο τον όλο παραλογισμό μέσω του κοντραστ ανάμεσα στην ανέμελη και μαγική προεφηβεία και αυτόν καθεαυτόν τον παραλογισμό.

Να είστε καλά.

 
At 4:56 μ.μ., Blogger industrialdaisies said...

Είναι όντως αυτό που λέγαμε στο προηγούμενο post σας που συμβαίνει, που μας φαίνεται ώρες ώρες ανυπέρβλητο εμπόδιο. Μην ξεχνάτε όμως την "παιδεία" -την παιδεία που εσείς καλείστε να παρέχετε στο γιο σας. Βιβλία υπάρχουν πάρα πολλά, όπως και άλλα εναύσματα. Αν του τα υποδείξετε και ενδιαφέρεστε να τον συντροφεύετε σε αυτά, πιστέψτε με δεν θα χάσει κανείς. Τις καλησπέρες μου!

 
At 11:51 μ.μ., Blogger bluesmartoula said...

Κι εγώ μαζί σου tolitsa μου. Κι εγώ μαζί σου

 
At 3:43 μ.μ., Blogger tolitsa said...

the_return
Ναι, ακριβως αυτο βιωνω. Εναν ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ!!

industrialdaisies
Αυτον ακριβως τον δρομο εχουμε διαλεξει σαν γονεις, να δειξουμε στα παιδια μας. Δεν ξεχναμε οτι θα ειναι οι αυριανοι ενηλικες που θα διαμορφωνουν την τοτε πραγματικοτητα.Δεν ειναι ευκολο, γιατι "σπαμε συνεχως τα μουτρα μας" πανω σε παραλογα στερεοτυπα, αλλα ειναι συνειδητη σταση ζωης και απαιτουμε να την σεβονται οι γυρω μας, εστω κι αν διαφωνουν.

bluesmartoulis
Η ψηφος εμπιστοσυνης ειναι πολυτιμη, γιατι μειωνει το αισθημα της μοναξιας. Σ'ευχαριστω!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home