"ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ!!"

Εφυγα για λιγο. Ειπα να γευτω τον οβελια
κοντα στην ελληνικη υπαιθρο!! (Εγω και ΟΛΟΙ
οι υπολοιποι Ελληνες). Δεν με πειραξε αυτο.
Ημουν προετοιμασμενη. Λιγη υπομονη και θα φταναμε.
Και ετσι εγινε. Ονειρεμενο τοπιο, μπροστα στην θαλασσα,
με την φυση να βρισκεται σε οργασμο, και εμεις πανετοιμοι
να απολαυσουμε λιγες ημερες μαζι με παιδικους φιλους
που ειχαμε να τους δουμε ...χρονια.
Εκει ηταν και το λαθος μας.
"Που πας ξυπολυτος στ'αγκαθια" που λεει και η θεια μου Αμάλια.
Πως ειμασταν τοσο σιγουροι οτι η παιδικη αναμνηση που ειχαμε κρατησει
μεσα στην καρδια και το μυαλο, σαν κορη οφθαλμου,θα εξακολουθουσε
να ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα?
Κι ομως επρεπε να παμε λιγο υποψιασμενοι.
Τα χρονια που περασαν πολλα, και οπως ελεγε
και ο Καλογηρου στον Κουρκουλο σ'εκεινη την παλια ταινια,
"ειναι πολλα τα λεφτα Αρη!!"
Ετσι την πατησαμε και εμεις, γιατι δεν φανταστηκαμε
οτι τα λεφτα που ηρθαν με τα χρονια στους παιδικους φιλους,
θα καταφερναν να νικησουν και εξαφανισουν την παιδικη αναμνηση
που τοσο ευλαβικα ειχαμε διαφυλαξει χρονια τωρα.
Και περασαν οι μερες ,με ατελειωτους μονολογους
για κυβικα αυτοκινητων, οικιακες βοηθους,
spa, μντα, ξντα, κλπντα, και ολα τα λοιπα ανουσια
που τα συνοδευουν.
Και γυρισαμε πισω με μια πικρη γευση
απο την αλλοτριωση που συνεβη στους "φιλους",
και καμποσα κιλα παραπανω μιας και αποφασισαμε
να πνιξουμε τον πονο μας στο .....ΑΡΝΙ!!
Κριμα!!

Χρονια πολλα σε ολους